Przeczytaj

  • The Unity Sessions

    Pat Metheny jest świetnym, rozsądnym biznesmenem. Po nagrodzonym Grammy, debiutanckim „Unity Band”, na albumie „Kin” rozszerzył brzmienie i skład swojego flagowego projektu - Unity. Teraz, miast dalej szukać nowych rozwiązań, najbezpieczniej było wydać płytę live, z tak bestsellerowych (i nie ma co wydziwiać - udanych) koncertów promujących Unity Group. W maju tego roku wypuścił więc album, który wieńczy międzynarodową trasę Unity Group - „Unity Sessions”.

  • Amirtha Kidambi: I’m equally Eastern and Western

    She sings, plays harmonium, composes and improvises. But above all, she boldly says things that we’re often afraid to say.  Amirtha Kidambi told me today not only about her powerful music, but also about race issues, sexism, and spreading ignorance in a modern world.

  • Jazz Band / Rock Band / Dance Band

    Żarty się tego Moppy Elliotta trzymają. Trzymają się mocno i ani myślą puścić. W dodatku są to w większości znów te same żarty.

  • Last Dance

    Może lepiej by się stało gdyby ten materiał nie trafił do sprzedaży? Może takie spotkania powinny zostać zachowane w tajemnicy? Jaka wielka byłaby to radość gdyby za X-dziesiąt lat, podczas porządkowania archiwum Keitha Jarretta odnalazł się zapis jego przyjacielskich, muzycznych igraszek z Charliem Hadenem? I gdyby materiału tego słuchać można było wyłącznie w prywatnym studiu pianisty - Cavelight?

  • X​-​RAYED

    Współpraca szwedzkiego saksofonisty Martina Küchena i katalońskiego perkusisty Vasco Trilli niewątpliwie zacieśnia się. Ledwie w kilka tygodni po doskonałej płycie Phicus+ Martin Küchen Sumpflegende, w nasze ręce trafia płyta tria Nobject, w którym obu wspomnianych muzyków wspiera Rafał Mazur, grający tradycyjnie na akustycznej gitarze basowej. Dla obrazu całości współpracy wyżej wymienionych artystów wspomnieć należy, iż ostatniej jesieni ukazała się płyta Baza, dokumentująca duetowe spotkanie … Küchena i Mazura.

  • Locations

    To krązek, który z pewnością wzbudza zainteresowanie w całej improwizującej Europie. Nie pierwsze już spotkanie pianisty z legendą gatunku, Evanem Parkerem (tu, saksofon tenorowy), także nie pierwsze z katalońskim perkusistą, przy okazji inicjatorem spotkania, Ivo Sansem. Studyjna rejestracja z Barcelony sprzed trzech lat, składa się z siedmiu improwizacji, a trwa 46 i pół minuty.

  • Clockwise

    Słuchając albumu Clockwise chwilami mam wrażenie, że uczestniczę w jakimś pierwotnym plemiennym rytuale, który rozgrywa się na placach, w parkach i miejscach koncertowych współczesnej wielkomiejskiej dżungli. Twórcą tego intrygującego dzieła, z pogranicza jazzu i muzyki współczesnej, jest kanadyjska saksofonistka, flecistka i kompozytorka Anna Webber.

  • Everyday Things

    Drogi Czytelniku! Proponuję, byś zakończył trwający już od wielu minut wytrzeszcz oczu, jaki spowodowała u Ciebie okładka płyty, którą będziemy dziś analizować! Czas posłuchać muzyki, a przedtem – być może – przeczytać o niej kilka dziarskich słów!

  • Mandatory Reality

    Joshua Abrams wraz z zespołem od lat płynie swoim własnym nurtem, skutecznie omija mielizny i nie ogląda się na nikogo. Nie próbuje na siłę iść z duchem czasu ery streamingu, dlatego próżno szukać “Mandatory Reality” oraz innych jego dzieł w popularnych serwisach i aplikacjach. Joshua Abrams, że użyję tego wyświechtanego stwierdzenia, ale w tym przypadku naprawdę trudno o inne, jest jedyny w swoim rodzaju. Na przekór wszystkiemu robi swoje.

  • Eight rocks from grandma's box

    Marek Kądziela – gitara i elektronika, Jacek Mazurkiewicz – kontrabas i elektronika oraz Krzysztof Szmańda – perkusja i instrumenty perkusyjne, czyli trio KaMaSz i Osiem skał odnalezionych w skrzynce babci (dodajmy, po czteroletnim leżakowaniu). Muzycy donoszą, iż all music composed by, my zaś niezwłocznie uzupełniamy – in fully improvised way. Odsłuch całości zajmie nam 42 minuty i 14 sekund.

  • Begin Again

    Aż trudno uwierzyć, że od wydania debiutanckiego albumu Nory Jones minęło aż 17 lat. Artystka, która jeszcze niedawno skromnie wyśpiewywała przeboje „Don’t know why” czy „What Am I To You?” w tym roku kończy 40 lat, a za sobą ma całą gamę znaczących sukcesów. Biorąc pod uwagę powyższe, tytuł jej najnowszego albumu „Begin Again” może mocno zainteresować i zastanowić, dlaczego Norah Jones chce na nowo wystartować. Tym razem początek w przypadku wokalistki doskonale wszystkim znanej, okazuje się nowatorski, tylko z nazwy. Pytanie tylko, czy to dobrze?

  • Mirror To Machaut

    Właściwie nie ma większego sensu pisać recenzji płyty Samuela Blasera i jego zespołu Consort In Motion zatytułowanej „Mirror To Machaut”. Nie ma, ponieważ od prawie tygodnia album ten był dostępny na łamach Jazzarium do posłuchania bez jakichkolwiek limitów. Wiecie więc, zwłaszcza ci, którzy zadali sobie trud i zapoznali się z płytą, co zawiera, jak brzmi i co o niej myśleć. Tekst recenzji jest więc Wam niepotrzebny. Od biedy przydać się może chyba tylko tym, którym zabrakło odwagi, czasu i chęci słuchania. Potrzebny jest pewnie także wydawcy płyty.

  • Soul Awakening

    Być może nie powinnam mówić tego na głos, ale jedyną harfistką jazzową, o której słyszałam jest Alice Coltrane. Cóż, harfa – instrument imponujący i magiczny, ale na jazzowych scenach raczej nieporęczny. Kilka dni temu, wszystko się zmieniło. Oto bowiem, do moich codziennych playlist śmiałym krokiem wkroczyła Brandee Younger – amerykańska harfistka i kompozytorka, która do tej pory współpracowała między innymi z Kennym Garretem, Jackiem DeJohnettem, Rashiedem Ali, a także z artystami popularnymi jak chociażby John Legend, Lauryn Hill, czy Drake.

  • Michał Ciesielski: Nie lubię sterylnej muzyki

    Michał Ciesielski to trójmiejski saksofonista i kompozytor, na co dzień udzielający się w wielu projektach muzycznych. Współpracuje między innymi z Tymonem Tymańskim i Marcinem Świetlickim, czy Sławkiem Jaskułke. Jego priorytetowym składem, od dawna jest jednak zespół Quantum Trio - muzyczny wszechświat z pogranicza muzyki jazzowej, improwizowanej i elektronicznej. W krótkiej rozmowie Michał opowiedział mi o najnowszym albumie tria pt.

  • Memento

    RGG Trio, którego nazwa stanowi akronim złożony z pierwszych liter nazwisk założycieli zespołu (nieobecnego już w formacji Przemysława Raminiaka, Macieja Garbowskiego i Krzysztofa Gradziuka), to dziś: Łukasz Ojdana, Maciej Garbowski i Krzysztof Gradziuk, wciąż młodzi, wciąż pełni pasji i świeżości oraz ciekawości w odkrywaniu nowych obszarów muzycznego wszechświata. Są to równocześnie muzycy o ukształtowanych artystycznych osobowościach, wirtuozerskich umiejętnościach, świadomej wizji twórczej.

Strony