Recenzje

  • Heaven and Earth

    Saksofonista Kamasi Washington konsekwentnie wykracza ze swoją wizją muzyki poza jazz. Nie ma zatem najmniejszego sensu upychać go do tego worka, gdyż jego fenomen sprowadza się do czegoś zupełnie innego. A, że nie jest to łatwe do odszyfrowania i przy okazji artysta cieszy się popularnością w różnych kręgach, może to tylko cieszyć.

  • La Saboteuse

    Choć nie mówi się o niej tak często, jak o tej zza oceanu, brytyjska scena jazzowa jest środowiskiem prężnym i różnorodnym, a Wyspy jako duży ośrodek przyciągają wielu artystów kreatywnych i współcześnie do jazzu podchodzących. Jest więc i tu reprezentacja muzyków pochodzących z krajów od Wielkiej Brytanii odległych, którzy korzystając ze swych korzeni kulturowych nasycają swoją muzykę egzotycznymi z perspektywy europejskiego jazzu dźwiękami, skalami czy też rytmem.

  • Lala Belu

    Na potrzeby tej recenzji i poszerzenia horyzontów obejrzałem na YouTube koncert Hailu Mergii, który w 2015 roku odbył się w londyńskim klubie będącym w przeszłości kotłownią. Miejsce wyjątkowe szczególnie dla twórców szeroko pojętej muzyki elektronicznej i pochodnych - to właśnie tam odbywają się koncerty w ramach cyklu Boiler Room. Tak się składa, że zagrał tam artysta, którego z różnymi odmianami techno nie sposób łączyć.

  • Days Of Free Man

    Albumowi Days Of FreeMan Jamesa Brandona Lewisa z pewnością należy bacznie się przyjrzeć. Rzadko się bowiem zdarza, że mamy do czynienia z albumem, który byłby skarbnicą muzycznych inspiracji autora, jednocześnie w sposób tak jednoznacznie określony – odwołania do hip-hopu stanowią trzon koncepcyjny dzieła.

  • Small Town

    Po fali upałów i piekielnego żaru promieni letniego słońca nagłe ochłodzenie, któremu towarzyszył dźwięk kropel cierpliwie bębniących o szyby okienne stały się skutecznym bodźcem do sięgnięcia po najnowsze wydawnictwo Billy Frisella, tym razem w wyjątkowo ascetycznej, prostej formie: jako zapis koncertu gitarzysty jedynie w towarzystwie basisty, Thomasa Morgana, zarejestrowanego w legendarnym, istniejącym od 1935 r. klubie: New York’s Village Vanguard.

  • Live

    W roku 2019 Trio Marcina Wasilewskiego obchodzić będzie 25-lecie powstania. Zespół ten jest jednym z najlepiej znanych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej na świecie. Teraz wychodzą z pierwszym albumem nagranym live. Spontaniczny zapis występu tria podczas belgijskiego festiwalu jazzowego - Jazz Middelheim Festival jest esencją ich długoletniej współpracy. Muzyczne porozumienie, ujednolicona wielka wrażliwość i wykonawstwo na światowym poziomie. Innymi słowy: Marcin Wasilewski Trio – „Live”.

  • Genesis

    Nowojorski tytan, ba! gladiator jazzowej trąbki, Peter Evans raczy nas swoją muzyką już od ponad dekady. Nie brakowało w niej krwistych, solowych ekspozycji, kompetentnych, swobodnych improwizacji w gronie bliższych lub dalszych przyjaciół, czy formacji dewastujących sztafaż kompozycyjny muzyka, w ramach kwartetów, czy też kwintetów firmowanych jego personaliami. O ile dwie pierwsze kategorie na ogół skutecznie przyciągały moją uwagę i sprawiały, że uczucie przyjemności bywało niezbywalne, o tyle trzecia kategoria nie zawsze budziła entuzjazm i kazała sięgać po jeszcze.

  • WAW – NYC

    Siódmy solowy album Marka Napiórkowskiego „WAW – NYC” to zbiór międzymiastowych, muzycznych konfrontacji.  Nagrany w międzynarodowym składzie, z gościnnym udziałem wielkiego Chrisa Pottera jest albumem hiper poprawnym. Wszystko jest tu na swoim miejscu, wszystko się zgadza i jest wykonane z największą starannością. Jeśli od muzyki oczekujemy czytelnej formy, motywiczności i melodyjności album ten przyniesie nam wiele pozytywnych wrażeń. Bo w końcu, muzyka jazzowa żeby być dobrą, nie musi zawsze zaskakiwać.

  • Wolfgang

    Obok Stefona Harrisa z San Francisco Jazz Collective, Warren Wolf jest czołowym wibrafonistom swojego pokolenia. U progu życia, co jest niemal jednoznaczne z początkiem uprawiania muzyki, do jego największych autorytetów należeli Bach, Beethoven, Mozart, Paganini, Brahms, Vivaldi czy Szostakowicz. Jak to zwykle bywa, klasyczne wykształcenie okazało się dla amerykańskiego muzyka fundamentem dla jazzowych poszukiwań. „Wolfgang” jest jego drugim albumem wydanym przez Mack Avenue Records, na którym występuje w charakterze lidera.

  • Ubatuba

    „Ubatuba” to kolejne wydawnictwo Ingrid Laubrock w jej, obejmującej już niemal dwadzieścia autorskich bądź współautorskich albumów, dyskografii. Jest to jednak pierwszy płytowy owoc nowego składu saksofonistki, od nazwy którego swój tytuł wziął krążek. Z powodzeniem informuje on o brzmieniowej naturze grupy, w której dominują instrumenty dęte: na saksofonie altowym i tenorowym gra liderka, na alcie Tim Berne, na puzonie Ben Gerstein, na tubie Dan Peck, zaś na perkusji Tom Rainey.

  • Climbing Trees

    Jaka to radość, gdy sięga się po nowy album polskiego artysty – ponadto, nagrany w międzynarodowym towarzystwie dla nowojorskiej wytwórni – i okazuje się być jego kolejną dobrą płytą. Mowa o krążku „Climbing Trees” gitarzysty Rafała Sarneckiego, gdzie wspólnie ze swym sekstetem znanym z poprzedniego albumu „Cat's Dream” prezentuje dziesięć autorskich kompozycji.

  • Astral Progressions

    Josef Leimberg to jeden z tych muzycznych kosmitów, którzy grają, śpiewają, komponują i są producentami. W wolnych chwilach śpiewa, a na kolanie pisze teksty piosenek zmagających się później o nagrodę Grammy. Do tej pory wspierał najśmielszych: Snoop Doga, Erykę Badu, Roberta Glaspera i Kendricka Lamara. Teraz przyszedł czas na własny album. „Astral Progressions” to muzyczna miazga. Międzygatunkowa hybryda, dla wszystkich, którzy w muzyce nade wszystko cenią groove i miękkość brzmienia.

  • The Questions

    Kurt Elling. Jeden z najlepszych  i najbardziej cenionych obecnie wokalistów na jazzowym firmamencie. Na swoim koncie ma tuzin płyt długogrających, liczne nagrody, w tym Grammy za płytę Dedicated To You: Kurt Elling Sings The Music of Coltrane and Hartman (2010); wielokrotny tytuł „Male Vocalist of The Year” według magazynów Down Beat oraz Jazz Times, koncerty na całym świecie. Za swe wybitne osiągniecia wokalne otrzymał prestiżowe wyróżnienie- nagrodę Nightlife/ Outstanding Jazz Vocalist.

  • Static Garbled Dreams

    Tym razem Londyn i miejsce zwane Soundsavers. Dokładna data spotkania nieznana. Colin Webster – saksofon altowy, Andrew Lisle – perkusja oraz Otto Willberg – kontrabas. Ponownie pięć improwizacji, czas trwania – 46 i pół minuty.

  • Closer to the Ground

    Najnowszy album Freda Fritha „Closer to the Ground” to jego drugi krążek nagrany w triu z basistą Jasonem Hoopesem i perkusistą Jordanem Glennem. Skład ten ma na koncie płytę „Another Day In Fucking Paradise” sprzed dwóch lat oraz szereg występów na żywo – w tym entuzjastycznie przyjęty koncert w warszawskim Studiu im. Lutosławskiego. Muzycy ci znaleźli taką metodę grania, gdzie przy zachowaniu improwizatorskiej otwartości oraz swobody realizują szereg założeń formalnych, co stanowi bardzo ciekawe połączenie.

Strony