Ran Do

Nie ukrywam, że po tym albumie i po współpracy norwesko-amerykańskiego kwartetu obiecywałem sobie naprawdę wiele. W końcu spotkanie saksofonisty Kjetila Mostera z ekipą chicagowskich instrumentalistów od lat balansujących na granicy różnych gatunków muzycznych, nie zdarza się często. Gitarzysta Jeff Parker, perkusista John Herndon oraz kontrabasista Joshua Abrams (tym razem bez guimbri) podobno ugościli Norwega u siebie tylko raz. Miało to miejsce w 2008 roku, kiedy to kwartet w takim właśnie składzie zagrał razem w chicagowskim klubie Rodan. Teraz mamy okazję posłuchać muzyki, którą Moster, Parker, Abrams i Herndon zarejestrowali w trakcie kilkudniowej sesji w norweskim Bergen.

Efekty wspólnych zmagań kwartetu pozostawiają jednak nieco do życzenia. Co prawda muzyka jest urozmaicona stylistycznie i wykonawczo, a każdy utwór zdaje się mieć nieco inne założenia, ale pomiędzy tym wszystkim brakuje najważniejszego elementu: jakości. Można wręcz odnieść wrażenie, że kwartet dopiero poszukuje swojej tożsamości artystycznej. Czasami błądzi, a innym razem zaciekawia słuchacza - czego najlepszym przykładem jest zamykający album “Pajama Jazz”. Brzmienie gitary Jeffa Parkera przykuwa uwagę przestrzennym brzmieniem, a sekcja rytmiczna nawiązuje do najlepszych czasów w historii chicagowskiego post rocka.

Pozostałe utwory mają już jednak swoje cienie i blaski, są nierówne oraz całościowo nie budują wyraźnej narracji. Szkoda zatem, że potencjał ze współpracy norwesko-amerykańskiej nie został w pełni wykorzystany, a jedynie przełożył się na dzieło co najwyżej poprawne.