What is the Beautiful?

Związek miłosny jazzu i słowa pisanego ma długą i bogatą tradycję. Jazz ukochali sobie tacy pisarze, jak Julio Cortazar, Boris Vian, Philip Larkin, Jean-Paul Sartre czy Raplh Waldo Ellison. W Stanach Zjednoczonych beatnicy Jack Kerouac i Allen Ginsberg usiłowali wykorzystywać w poezji elementy frazy jazzowej. Wychodziło różnie, ale sam pomysł dosyć interesujący. Na płycie „What is the Beautiful?” poznajemy twórczość amerykańskiego poety, powieściopisarza i malarza, Kennetha Patchena. Poeta, związny duchowo z ruchem dadaistów i surrealistów, znany był z recytowania swoich wierszy do jazzowego podkładu. Świętując setne urodziny (zmarłego w 1972 roku) Patchena, Uniwersytet Rochester zamówił u kompozytora i lidera Claudia Quintet, Johna Hollenbecka, połączenie jego wersów z muzyką. Tak narodził się album „What is the Beautiful?”.

Hollenbeck wiedział, jak ugryźć poezję Patchena. Zaprosił do współpracy dwóch wokalistów, dwa odmienne głosy – Theo Blackmanna i Kurta Ellinga. Uzyskał tym samym efekt dwoistości i różnorodności, obecny w pracach pisarza. Obaj panowie deklamują fragmenty poezji, z dużym wyczuciem fantastycznie operując nastrojem, bawiąc się każdym słowem. O tym, że Elling używa paszczy niczym instrumentu, wiadomo doskonale nie od dziś. A głos otoczony jest pięknymi dekoracjami – dźwięki akordeonu, delikatnego fortepianu czy wibrafonu nadają wypowiadanym słowom jeszcze głębszy wyraz. Całość wypada bardzo pomysłowo i miejscami naprawdę imponująco.

Płyta „What is the Beautiful?” jest bardzo dobra i ciekawa na samej warstwie dźwiękowej. Jednak warstw jest więcej niż na zwykłych albumach. Serdecznie zachęcam do wsłuchania się w słowa utworów Kennetha Patchena i do poznania tego niezwykłego artysty, którego praca pozostaje tak bardzo w Polsce nieznana. Ta wysublimowana intelektualnie płyta znakomicie ożywia zapomniane dzieło pisarza.