Veryan Weston - sztuka błyskotliwego dialogu

Veryan Weston urodził się w roku 1950 w Cornwall. Próżno szukać bardziej szczegółowych informacji dotyczących lat młodzieńczych czy pierwszych fascynacji muzycznych. W wieku 22 lat przeprowadził się do Londynu gdzie dorywczo gra jazz oraz zajmuje się improwizacją w Little Theatre Club. W latach 1975 – 1985 Weston zostaje rezydentem oraz stypendystą stowarzyszenia Digswell Arts Trust co pozwala mu ukończyć książkę na temat improwizacji. Weston współpracuje w tym początkowym okresie z artystami wizualnymi m.in Stephenem Cochranem czy Liz Fritsch, która zajmuje się ceramiką artystyczną.

W Digswell nawiązuję się też silna więź artystyczna z Lol Coxhillem, z którym Weston dokunuje pierwszych nagrań (płyta “Joy of Paranoia” – Ogun 1978 oraz “Digswell Duets” - Random Radar Records 1979). Muzycy kontynuują współpracę przez kolejne dekady, jednym z jej efektów jest m.in muzyka do filmu “Caravaggio” Dereka Jarmana.

Miło zaznaczyć polski akcent we wczesnej dyskografii pianisty, który w roku 1978 zakłada zespół Stinky Winkles (Simon Pickard – as, Gary Peters – gt, Dan Brown – bg, Cliff Venner – dr). Młodzi brytyjczyc zdobywają nagrody na, tak popularnych w tamtych czasach, festiwalowych konkursach m.in. w Dunkierce, San Sebastian oraz Jazz Nad Odrą 1981. Z polskiego festiwalu właśnie pochodzi nagranie jedynej płyty w historii zespołu. “Histerical Woman” ukazała się nakładem Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego w serii Biały Kruk Czarnego Krążka. W historii nagrań jazzowych epoki PRL to unikatowa prezentacja brytyjskiej sceny muzycznej, muzyka łączy ze sporą dozą humoru elementy jazzu, rocka (przede wszystkim odpowiedzialny za te akcenty jest gitarzysta Gary Peters) oraz muzyki klasycznej.

Zaangażowany coraz bardziej w aktywność brytyjskiej sceny fee, Weston jednocześnie kontynuuje działalność akademicką. Z wyróżnieniem kończy kurs na wydziale Performance Arts w Middlesex Polytechnic, w 1990 zdobywa tytuł Masters na wydziale kompozycji w Goldsmith's College (London University). Przez pewien czas jest również wykładowcą.

Dyskografia Westona wzbogaca się w latach 80tych i 90tych o liczne nagrania z m.in Lol Coxhillem, Eddiem Prevostem, Trevor Watts Moire Music czy Philem Mintonem (większości dla znanych brytyjskich labeli Emanem oraz Matchless). W minionej dekadzie pianista chętnie współpracuje z Hannah Marshall oraz Jonem Rose. Do dzisiaj można go spotkać na około 80u płytach, co biorąc pod uwagę niemal 4 dekady działalności oraz specyfikę sceny free improv można uznać za liczbę dość skromną.

Bodaj najważniejszym współczesnie wątkiem muzycznej działalności Westona jest jego współpraca z Trevorem Wattsem, której początek sięga jeszcze lat 80tych (nagranie płyty Moire Music - 1985). Muzycy grają w duecie muzykę, w której Weston może w pełni wykazać się zarówno muzyczną erudycją jak i improwizatorską intuicją. Duet do tej pory wydał aż 5 płyt (pierwszą 6 Dialogues dla Emanem - 2002 ostatnią  Dialogues for Ornette dla FMR Records - 2015). Warto zwrócić uwagę na kolejny polski akcent – nagranie z nomen omen festiwalu Ad Libitum 2013 zostało wydane nakładem For Tune Records. Lekkość muzycznego dialogu w wykonaniu tej dwójki odzwierciedla poniekąd umiłowanie gier słownych widoczne w tytułach nadanych kolejnym poszczególnym improwizacjom.

Jako że John Edwards będzie również gościem Ad Libitum 2017, choć nie wymaga to absolutnie żadnego pretekstu, warto wspomnieć też nagrania z wyborową sekcją John Edwards / Mark Sanders (Mercury Concert – 19999 oraz Getaway to Vienna – 2004, oba dla Emanem). Pierwsza z nich to kolejny przykład umiłowania Westona do gier słownych – trzy żywiołowe improwizacje to “Dłuższy kawałek”, “Krótszy kawałek” oraz “Nieco dłuższy niż krótszy kawałek”.

Szczególną moim zdaniem pozycję w twórczości Westona zajmuje Tessellations – metodyczna ekspoloracja sekwencji 52 skali pentatonicznych. Rozbudowany utwór nie jest bynajmniej tylko akademickim ćwiczeniem ale pełen jest absolutnie fascynujących dźwięków. W 2003 ukazało się nagranie kompozycji wykonanej przez Westona w Muzeum Instrumentów Muzycznych w Brukseli na jednym z nielicznych zachowanych egzemplarzy Lutheal Piano (modyfikacja fortepianu pozwalająca na wszechstronne modulowanie barwy dźwięku). W 2011 “Different Tesselations” gdzie wielobarwna kompozycja wykonana zostaje przez pianistę Leo Svirskiego a następnie przez zespół wokalny Vociferous Choir. Znamienne, że Weston – znany przede wszystkim jako improwizator i pianista na płycie wystepuje jako wokalista oraz kompozytor. “Different Tessellations” to nagranie wyśmienite, bardzo oryginalne, choć wyraźne są wpływy choćby Steve’a Reicha, czy mówiąc ogólniej amerykańskiej muzyki minimalistycznej i serialnej.

Ta pozorna dychotomia (zdyscyplinowany kompozytor / spontaniczny improwizator) decyduje w stopniu chyba największym o wyjątkowości Westona jako artysty na brytyjskiej, i nie tylko, scenie muzycznej. W swojej muzyce łączy zarówno akademicką erudycje, dyscyplinę, ogromną wrażliwośc ale też niezmiennie i bardzo wyraźnie spore poczucie humoru. Niezależnie od tego z kim wystąpi na scenie – można być pewnym, że będzie to otwarty i błyskotliwy dialog.

* * *
zachęcam również do lektury recenzji płytowych jakie onegdaj ukazały się na blogu jazz alchemist.
5 More Dialogues z Trevorem Wattsem:
http://jazzalchemist.blogspot.com/2011/09/trevor-watts-veryan-weston-5-m...
Different Tessellations z Leo Svirsky oraz Vociferous Choir
http://jazzalchemist.blogspot.com/2011/05/veryan-weston-leo-svirsky-voci...
Haste z Hannah Marshall oraz Ingrid Laubrock
http://jazzalchemist.blogspot.com/2013/03/veryan-weston-ingrid-laubrock-...