Uncharted Territories

Gdy dowiedziałem się, że dochodzi do współpracy wybitnego brytyjskiego basisty Dave’a Hollanda z tak ważnymi postaciami dla współczesnego jazzu jak Ches Smith na perkusji oraz Craig Taborn na pianinie, a do tego jeszcze z saksofonem pojawia się Evan Parker, to od razu pomyślałem o innym kwartecie Hollanda. W myślach przywołałem wydane w 1973 roku “Conference of The Birds”. Tam też słuchamy tego, co wyprawia śmietanka awangardowego jazzu tamtego czasu - saksofoniści Sam Rivers i Anthony Braxton oraz obecnie umiarkowanie znany perkusista Barry Altschul. Czy “Uncharted Territories” nawiązuje poziomem do “Conference of The Birds”, które broni się po dziś dzień?

Z pewnością momentami tak. Muzyka jest wielowątkowa, kreatywna i interesująca. Wydaje się, że nie jest jednak aż tak przyciągająca i fascynująca, by dać się porwać. Odnoszę wrażenie, że improwizacje, które nowy kwartet Dave’a Hollanda serwuje, nie są też na tyle ciekawe, by trzeba było je prezentować na podwójnym albumie, jakim jest “Uncharted Terrritories”. Zarzuty to dosyć poważne, ale artyści, którzy połączyli swoje siły na tym wydawnictwie prezentują wysoki poziom wykonawczy. Są też świetnymi instrumentalistami, a dodatkowo mają Craiga Taborna, który rozsądnie łączy grę na pianinie i generowanie elektronicznych dźwięków. Poszerza to pole słyszenia i ubogaca brzmienie kwartetu.

“Uncharted Territories” nie jest albumem, który należałoby odnosić do “Conference of the Birds”, ale jest na tyle interesujący, by go posłuchać. Momenty są i bardzo ciekawe, z pewnością całościowo Dave Holland i jego koledzy trzymają wysoki poziom, ale w podwójnej dawce mniej się już sprawdzają.