Claws And Wings

Nietypowa płyta w dyskografii znanego wiolonczelisty i kompozytora, długoletniego współpracownika Johna Zorna, nagrana w trio z udziałem Sylvie Courvoisier oraz Ikue Mori, od wielu lat aktywnych artystycznie osobowości nowojorskiego Downtownu, jest w swojej istocie elegią dedykowaną zmarłej żonie artysty. Muzyka oparta na neoklasycznych wątkach melodycznych, powściągliwa emocjonalnie, zrównoważona harmonicznie, z wyraźnie zarysowaną linią melodyczną i dyskretną, acz wyrafinowaną elektroniką w tle, bliska jest twórczości minimalistów niż współczesnej muzyce improwizowanej.

Często jednak jest tak, że najlepszą improwizacją jest ta, która została wcześniej dobrze przemyślana - wiele na to wskazuje, że właśnie tak jest i tym razem. Instrumentalne wsparcie, dla niezwykle czysto i precyzyjnie brzmiącej wiolonczeli Friedlandera, realizowane przez dwa mocne kobiece charaktery, niewątpliwie ułatwia improwizowane sola. Friedlander jest tutaj jedynym improwizatorem, który wyraża swoje emocje rozpięte pomiędzy smutkiem a nadzieją, wiarą w sensy a wątpliwościami. Ostateczny kształt oraz nastrój muzyki jest jednak optymistyczny.

Niewątpliwie ma to nagranie także swoje znaczenie terapeutyczne, leczy nie tylko duszę ale i ciało artysty, który po bolesnej stracie, stara się ponownie określić wiele artystycznych kwestii. Claws And Wings, jest nagraniem przepełnionym bardzo osobistymi emocjami (co zresztą charakteryzuje współczesną muzykę improwizowaną), jednak po pierwszym zachwycie nad ogólną urodą muzyki, kolejne kompozycje Friedlandera okazują się być wymagającymi szczególnego skupienia od słuchacza, co powoduje, że nie da się tej muzyki słuchać w dowolnym momencie i nastroju. Niewątpliwie płyta ta znacząco wzbogaca wciąż skromną dyskografię nagrań, z wiolonczelą w roli głównej, w jazzie i jego okolicach, a z uwagi na jej bardzo osobisty charakter, pozwolę sobie nie poddawać jej ocenie krytycznej.