Transitions

Aż dziwne wydaje się, że ten kwintet powstał dopiero teraz. Poszczególni członkowie składu Transatlantic Five przecież już wcześniej niejednokrotnie współpracowali  w rozmaitych zespołowych konfiguracjach.

W tym przypadku, bez najmniejszych wątpliwości mamy do czynienia z piątką uznanych i dobrze rozpoznawalnych artystów, którzy posiadają ugruntowaną pozycją na współczesnej scenie muzyki improwizowanej wyrastającej z pnia jazzowej awangardy. Jednak skład ten nie jest kolejna grupą zwołaną ad hoc przez artystów, których ścieżki przecięły się w losowym punkcie globu podczas następujących po sobie tras koncertowych. Powstaniu zespołu przyświecała wyraźna idea. Spotkanie tych konkretnych muzyków zostało zainspirowane (jak można się domyślić wspólnym) zachwytem nad pomnikowym dziełem „Out To Lunch” Erica Dolphy’ego. Stąd skład, który pod względem obsady instrumentalnej odwzorowuje kształt zespołu towarzyszącego Dolphy’emu podczas sesji nagraniowej w lutym 1964 roku.

W warstwach kompozycyjnej i wykonawczej oczywiście pojawiły się nawiązania do „Out To Lunch”, chyba najbardziej czytelne w otwierającym album utworze „Around Town” oraz w kompozycji „Ex Attente”. Przy założeniu, które poczynili muzycy wydaje się to logiczne, bo w zamyśle miała to być kontynuacja, autorskie rozwinięciem czy raczej współczesna próba nawiązania dialogu z artystyczną wizją Dolphy’ego. O ile jednak na swoim albumie genialny klarnecista, saksofonista i flecista błyskotliwie wymyka się utartym schematom, flirtując ze stylami i gatunkami oraz poruszając się w poprzek okrzepłych nurtów, to w przypadku „Transitions” mamy do czynienia z muzyką, która zdecydowanie czerpie z tego co już zostało dobrze rozpoznane. Nie sposób oczywiście odmówić członkom kwintetu kunsztu i sprawności, umiejętności wspólnego improwizowania i kolektywnie generowanej energii. Tego z pewnością na „Transistions” nie brakuje i miłośnicy współczesnego free przypuszczalnie będą usatysfakcjonowani muzyką amerykańsko-europejskiej grupy. Jednak w odróżnieniu od „Out To Lunch” nie jest to album, który na nowo definiuje muzykę improwizowaną, przesuwa czy znosi międzystylistyczne i międzygatunkowe granice. Członkowie Transatlatic Five wykonali udany ukłon w stronę jednej z najbardziej znaczących płyt w historii jazzu, jednak gdy zbyt mocno spogląda się wstecz, trudno jednocześnie jak Dolphy wnikliwie, z błyskiem geniuszu patrzeć w przyszłość.