The Catch of a Ghost

Tym razem nie bez przyjemności sięgam po płytę, która powinna zadowolić fanów afrykańskiego folkloru i żarliwej, jazzowej improwizacji. Jest ona efektem współpracy trzech muzyków reprezentujących trzy różne kultury i kontynenty. Artyści spotkali się na jednej scenie w maju 2019 roku i w ramach AngelicA Festival Internazionale di Musica zagrali koncert, który został wydany jako “The Catch of a Ghost”. Nie wiem, czy przygotowywali się wcześniej do tego występu i czy poczynili jakieś wstępne założenia. Niezależnie od tego wspólny koncert Petera Brötzmanna, Maâlema Moukhtar Gani i Hamida Drake’a zaowocował muzyką nieszablonową i wskazuje na to, że takie spotkania mają sens.

Brötzmann z Drakiem znają się nie od dziś. Występowali ze sobą wielokrotnie i w różnych składach, np. w Die Like A Dog z Williamem Parkerem i Toshinori Kondo czy w duecie. Ich zainteresowania muzyczne od lat wykraczają daleko poza jazz i improwizację, więc tego typu współpraca, z która teraz mamy do czynienia, nie powinna być dla nikogo zaskoczeniem. Brötzmann to być może wciąż najgłośniejszy saksofonista świata, ale jednocześnie taki, który patrzy na swoją twórczość holistycznie, a nie przez pryzmat jednego nurtu.

Maâlem Moukhtar Gania gra na gumbri, trójstrunowej lutni używanej przez lud Gnawa. Może być znany szerszej publiczności ze wspólnej płyty z Billem Laswellem “Holy Black Gnawa Trance”. Jest też ostatnim przedstawicielem legendarnej rodziny mistrzów muzyki Gnawa. Jego brat Maalem Mahmoud Gania był wieloletnim współpracownikiem Brötzmanna.

Gnawa to bogaty repertuar starożytnych afrykańskich pieśni i rytmów religijnych. Jego dobrze zachowane dziedzictwo łączy poezję rytualną z tradycyjną muzyką i tańcem. Na “The Catch of a Ghost” nabiera nowego znaczenia i kontekstu. Muzyka zachwyca wielką energią i magnetyzmem. Moukhtar Gania gra na gumbri i wprowadza cały zespół w motoryczny trans. Wspiera go w tym Hamid Drake, którego zamiłowanie do muzyki etnicznej jest równie ważne, co fascynacja improwizacją. Brötzmann gra na saksofonie tenorowym i na tarogato - dętym instrumencie drewnianym. Mimo prawie 80 lat na karku pod żadnym względem nie ustępuje kolegom i znacznie przyczynia się do tego, że słuchanie “The Catch of a Ghost” jest fascynującą przygodą na styku różnych, muzycznych kultur.