Far From Over

Pianista Vijay Iyer to postać nietuzinkowa we współczesnym jazzie. Nie można go jednoznacznie łączyć z nurtami związanymi z improwizacją. Ale nie jest to także muzyk, który skupia się tylko na pielęgnowaniu tradycji, czy dążący jakoś szczególnie do tego, żeby zdobyć szczyt szczytów mainstreamu. “Far From Over” to już piąta z kolei płyta Vijay Iyera wydana w barwach monachijskiego ECM. I być może druga najlepsza obok “A Cosmic Rhythm with Each Stroke”, o której bardzo ciekawą zawartość zadbał także trębacz Wadada Leo Smith.

“Far From Over” to dzieło pokazujące Iyera nie w duecie, ale w szerszym składzie zwanym sekstetem. Wymieniając nazwiska, warto zacząć tu od saksofonisty altowego Steve’a Lehmana, który jest również jedną w ważniejszych postaci współczesnego jazzu. Panowie zresztą znają się już od dawna z zespołu Fieldwork. U boku tego duetu pojawia się także perkusista Tyshawn Sorey, który również imponuje dokonaniami i szczególnie dobrze prezentuje się w grze na żywo. Na saksofonie mamy Marka Shima, na trąbce Grahama Haynesa oraz na kontrabasie Stephana Crumpa. Tak dobrany zespół tworzy muzykę, która w dosyć przystępnej formie wyróżnia się kreatywnością i innowacyjnością. Są też pewne nawiązania do przeszłości - szczególnie do lat 70 i elektrycznego jazzu. Głównie ze względu na obecność fender rhodes, na którym gra Vijay Iyer. Nie jest to jednak muzyka, która jest rozbuchana i poraża solówkarstwem, a co w przypadku fusion bywa nierzadkie. “Far From Over” to pod każdym względem album niezwykle ułożony i niemal zaprogramowany przez Vijay Iyera. Przy tym zawiera muzykę, która jest zróżnicowana, a zarazem niezbyt zawiła.

To, czego słuchamy na “Far From Over”, jest zagrane po profesorsku. Zresztą jak się ogląda ECM-owski teaser, który zapowiadał tę płytę, to trudno nie dostrzec, z jakim spokojem i pewnością siebie Vijay Iyer wygrywa swoje fortepianowe frazy. Tak też i jest na całym albumie, gorącej zeszłorocznej premierze, do której także warto wrócić.