A Cosmic Rythm With Each Stroke

Słuchając tego nagrania mam to naiwne - i tak bardzo przyjemne - uczucie, że jestem jego jedynym odbiorcą. Siedzę w pracowni, w której Vijay i Wadada pozwolili mi podsłuchiwać się przy pracy. Pracy, bo to nie jest muzyczna zabawa - spotkanie po latach mistrza i ucznia (przed dekadą Iyer był pianistą Golden Quartet Leo Smitha). Duet miał przed sobą do wykonania konkretne zadanie: stworzyć koncert do wystawy monograficznej indyjskiej graficzki i poetki Nasreen Mohamedi. Jesteśmy tu więc we czwórkę: Nasreen, Wadada, Vijay i ja.

I najchętniej w tym miejscu bym ten tekst zakończył. Nie muszę dodawać, że w miejsce „ja” należy wpisać swoje imię. Nie będę też udawał, że znałem wcześniej abstrakcyjne, konceptualne prace Mohamedi - a tym bardziej, że czytałem jej pamiętnik, z którego wzięty jest tytuł suity i całego albumu - „A Cosmic Rythm With Each Stroke”. Wystarczy jednak kliknąć tutaj, tutaj albo chociaż obejrzeć ten półtora minutowy film, by poczuć jak ciekawym partnerem rozmowy - właśnie dla improwizatorów - są prace tej artystki.

Piękna w tej muzyce-rozmowie jest pełno. Dreszcze przechodzą po ciele gdy do akustycznych brzmień fortepianu i trąbki dołącza elektronika. Przebieg kolejnych części tytułowej suity najlepiej odkrywać samemu. Dodam tylko, że ostatnia jej odsłona - „Notes on Water” - gdzie zamiast na Steinway’u gra Iyer na pianinie Fendera, jest moim zdaniem szczególnie urodziwa… Tyle recenzji.

Teraz, dla chętnych, trochę publicystyki.