Glamoured

Doceniam wokalną sztukę Cassandry Wilson, jak również jestem pod dużym wrażeniem jej popularności. Sukcesy jej kolejnych płyt sprawiają, że swoją sztuką przekracza granice wewnątrz stylistycznej renomy. 

I dobrze, że tak się dzieje. Zyskuje na tym także i recepcja muzyki jazzowej, Cassandra, co przecież nie jest tajemnicą, zalicza się do grona artystek jazzowych. Doceniać, a podziwiać to jednak rzeczy zupełnie inne. Z podziwianiem jej miałem zawsze kłopoty, których praktycznie żadna z kolejnych płyt nie potrafiła rozwiązać.

Jednak słuchając omawianego nagrania, które, jak to już bywało wcześniej, wypełniają znane piosenki innych twórców, nabrałem przekonania, że Cassandra potrafi wciągnąć nawet tak opornego wobec jej uroków słuchacza jak ja. „Glamoured” jest pozycją praktycznie bez wad. Interesujące pomysły na przearanżowania znanych hitów (przepyszna wersja „Fragile” Stinga oraz wywołujący dreszcz duet z Reginaldem Vealem - kontrabas, w słynnym songu Abbey Lincoln „Throw It Away”), świetnie brzmiący band i znakomita realizacja nagrania sprawiają, że „Glamoured” słucha się z ogromną przyjemnością. Co więcej, z przyjemnością wolną od pytań o stylistyczne kwalifikacje, czy gatunkową wierność.

W dalszym ciągu nie dam się pokroić za muzykę Cassandry, ale muszę przyznać, że nieczęsto zdarza się, aby jej płyta towarzyszyła mi częściej niż tyle, ile potrzeba, aby rzetelnie napisać recenzję. „Glamoured” należy do tej właśnie nielicznej kategorii