Another Country

Dwa lata kazała swoim fanom czekać Cassandra Wilson na swoją nową płytę. Tyle bowiem czasu upłynęło od chwili, gdy na rynku płytowym pokazał się album „Silver Pony”. Ale i on, choć miał znakomite recenzje, nie był tak do końca satysfakcjonującym wydawnictwem, bo zawierał materiał wcale nie nowy, tyle, że uchwycony w wersji koncertowej. Teraz jest inaczej.

Cassandra sporo zmieniła w swój muzyce. Nagrała ją też nie w rodzimej Luizjanie, ale we Florencji, gdzie wraz z producentem nagrania Fabrizio Sottim przeniosła całość studyjnych prac. Inny jest również skład zespołu. Pojawiają się muzycy europejscy. Wśród nich m.in. znakomity akordeonista Julien Labro, włoski basista Nicola Sorato, pochodzący z Afryki mistrz perkusjonaliów Lekan Babalola oraz stary znajomy z USA Mino Cinelu. podstawowy skład jest więc jak widać raczej minimalistyczny. Tylko niekiedy zespołowi towarzyszy NOCCA (New Orleans Center for Creative Arts) Chamber Choir , ale i w takim instrumentalnym otoczeniu, Cassandra ze swoim niskim, matowym głosem czuje się wyśmienicie.

Nowe otoczenie muzyków oraz Florencja, którą śpiewaczka przyznaje się bez bicia pokochała, sprawiły, że „Another Country” jest płytą ogromnej świeżości. Być może jest także właśnie takim albumem, na który wielu czekało. Akustyczno-bluesowa aura muzyki Cassandry, wzbogacona została o chwilami wręcz Reinhardtowskie brzmienia gitar, a subtelna i efektowna gra perkusistów nadała całości bardzo lekkiego i atrakcyjnego brzmienia, które z kolei z wielką wytrawnością dociąża bas i nasyca kolorami akordeonista. Całość ujęta została w formułę bardzo zgrabnych i zapadających w pamięć piosenek z „Red Guitar” na czele. Część kompozycji wyszła rzecz jasna spod pióra śpiewaczki, część to, jak bywało niegdyś rovery. Tym razem takie jak "The Duke," Joe Jacksona, "Living Things" Linkin Park czy "The Flaming Lips and Heady Fwends" formacji The Flaming Lips'. Jest także słynna neapolitańska piosenka „O Sole Mio” będąca wprost wyrażoną fascynacją nowym włoskim otoczeniem i choć nie wydaje mi się ona jakoś szczególnie interesująco zinterpretowana, to w całym obrazie, w jaki układa się „Another Country” zupełnie nie przeszkadza.

Krótko mówiąc bardzo dobra płyta i tylko szkoda, że nie trafi ona tak po prostu na nasze sklepowe półki. Pamiętać bowiem trzeba, że „Another Country” ukazała się, nie jak to było przez kilka dekad nakładem Blue Note, ale innej nieobecnej w Polsce firmy eOne Music.