Matthew Shipp i Marcin Masecki - jeden wieczór - dwie premiery

Matthew Shipp to czołowa postać nowej generacji gigantów jazzu, jednym z najbardziej uznanych pianistów jazzowych w historii gatunku. Kreując własną, unikatową stylistykę instrumentu, pozostaje jednym z niewielu w świecie jazzu muzyków tej rangi. Shipp jest muzykiem bezustannie eksperymentującym tak z materią jak i formą swej muzyki. W swojej muzycznej podróży realizuje różnorodne projekty, od solowych, poprzez duety, tria po kwartety.
 

Od końca lat 90-tych Shipp pojawia się w coraz to nowych kontekstach, jako muzyk prezentujący się w postmainstreamowej manierze (nagrania jego kwartetu), czy też obecnie przede wszystkim jako muzyk, który zabrał głos podczas procesu twórczego nowej muzyki, powstającej ze splotu muzyki współczesnej, niejednokrotnie eksperymentalnej, elektronicznej oraz improwizowanej. Od pewnego czasu oprócz akustycznego fortepianu ponownie sięgnął po Fender Rhodes'a, nie obce stały mu się też syntezatory. W tym czasie zmienił się też nieco język wypowiedzi Shippa. Od kilku lat jego pianistyka to już nie tylko posttaylorowskie klastery, ale sięganie do całego wachlarza środków wyrazu, od bebopu począwszy, a na współczesnej awangardzie skończywszy.

Marcin Masecki jest jedną z barwniejszych postaci polskiej sceny niezależnej, pianista, kompozytor, absolwent prestiżowej uczelni Berklee College of Music w Bostonie, laureat wielu nagród, m.in. pierwszego miejsca na Międzynarodowym Konkursie Pianistów Jazzowych w Moskwie 2005, oraz Grand Prix w Jazz Hoeilaart w Brukseli.

Oprócz rozległej działalności solowej prowadzi własny sekstet jazzowy “Profesjonalizm”, jest członkiem międzynarodowego i ponadgatunkowego zespołu PARISTETRIS, oraz jest dyrektorem pierwszej edycji Warszawskiej Orkiestry Rozrywkowej. Jego najnowszy projekt to POLONEZY - 10-osobowa orkiestra dęta grająca polonezy jego autorstwa. Równoległą pasją Maseckiego jest muzyka klasyczna, którą lubi prezentować w nietypowy sposób i w nietypowych miejscach.

Jego interpretacje charakteryzują się frapującymi detalami: płytę “Die Kunst der Fuge” J.S. Bacha nagrał za pomocą dyktafonu kasetowego, a ostatnie Sonaty Beethovena gra w stoperach i nausznikach by zbliżyć się do stanu umysłu głuchego kompozytora.