As Things Do

Przed laty, kiedy recenzowalismy, skądinąd w bardzo entuzjastycznych słowach, pierwszą płytę nowej formacji Michaela Formanka, Elusive Quartet, autor tekstu w podpowiedzi niejako zasugerował organizatorom polskiego życia koncertowego, że band to zacny i warty zaproszenia na nasze sceny. Nasz organizatorsko-kuratorski światek jazzowy oczywiście zbył ten postulat z charakterystycznym dla siebie milczeniem i przez kolejne lata, a od 2018 roku kilka z nich upłynęło nie pociekawił się tematem na tyle, żebysmy mogli Elusive Quartet zobaczyc na żywo.

Kolejna okazja nadarza się w tym roku, choć szczerze mówiąc nadziei nie ma co sobie przesadnie robić, bo ostatecznie kto to dla większości naszego festiealowego managementu jest jakiś tam Michael Formanek. Jak bedzie Davem Hollandem, albo Ronem Carterem to się może zobaczy, a póki niech się chłop dowiaduje i cierpiwie czeka. W obronie naszego menagementu trzeba jednak także powiedzieć, że i jazzowy suweren jakoś zanadto nie zachęca go do działania, zarówno z wymienionego już powodu, jak również i takiego oto, że przecież basowych liderów u nas mamy fajnych i importowani nie są nam potrzebni. Jeden nawet ostatnio wystąpił na Starówce warszawskiej!

Tak czy inaczej okazja jest. Band Formanka po raz kolejny wszedł do studia nagraniowego 9 grudnia 2022 i wyszedł zeń po jednym dniu pracy z materiałem na drugą płytę, która zagościła na rynku wydawniczym w maju tego roku. Skład jest ten sam, ilość kompozycji podobna. tam było siedem tutaj jest osiem.

I teraz być może rzecz najważniejsza. Czy album As Things Do jest lepsza czy gorsza od swojej poprzedniczki? Ani lepsza ani gorsza. Najkrócej rzecz ujmując jest to bardzo dobry album. Zawiera niełatwe i bajecznie zagrane kompozycje. Jest nowocześnie i komunikatywnie i dodatkowo bywa w kilku utworach spektakularnie i z natchnieniem. 

Żeby wyręczyć się porównaniem, czytelnym najbardziej dla widzów tegorocznego Warsaw Summer Jazz Days, kwartet Formanka jest niemal lustranym odbiciem tego, czym okazał kwartet Dave'a Hollanda, z Nasheetem Waitsem, Jaleelem Shawem i właśnie Kris Davis. Jedno tylko te bandy łączy obydwa składają się z fantastycznych muzyków, tyle że u Formanka w przeciwienstwie do Hollanda wszystko działa w sposób zapierających dech w piersiach i skutkuje intrygującą nowoczesną muzyką, od której ani przez chwilę nie wieje nudą. I tak sobie myślę, że w podsumowaniach rocznych o Elusive Quartet i albumie As Things Do przeczytamy nie raz.