Soulfood Available

Peter Brotzmann,  John Edwards, Steve Noble – to zdecydowanie skład wagi superciężkiej. Weterani europejskiej sceny free. Ale nie próbujcie tych panów wysyłać na artystyczną emeryturę – wciąż skopią wam tyłki, muzycznie rzecz ujmując oczywiście.

Tria można posłuchać na winylu „...The Worse The Better”, który otwiera katalog wytwórni Otoroku (2012 rok), a także na doskonałym albumie „Mental Shake” nagranym wraz Jasonem Adasiewiczem na wibrafonie (również katalog Otoroku, także na kompakcie).

„Soulfood Available” wydane zostało nakładem portugalskiego labelu Clean Feed, prezentuje materiał nagrany na koncercie festiwalowym w Ljubljanie w czerwcu 2013ego roku (dla chronologicznego kontekstu - materiał z „Mental Shake” pochodzi z sierpnia tegoż samego roku). Na płycie znajduję się jedna wielokrotnie złożona improwizacja tytułowa (43 minuty) oraz dwie krótsze pozycje „Don’t Fly Away” i „Nail Dog By Ears”, razem  niespełna godzina muzyki.

Muzyki totalnej! Mamy tutaj piękną, gęstą, narastającą dramaturgię  i chwilę refleksji, mamy ikoniczny, rozwibrowany ton saksofonu Brotzmanna, tętniącą życiem, pulsująca perksuję Steve’a Noble’a, pełen wdzięku i mocy kontrabas Edwardsa. Panowie zabierają nas w muzyczną podroż pełną wolności, szaleństwa ale też i mądrości. Są Free-jazzowe ekstremalnie ekspresyjne, dzikie kotły, obok zapętlone galopady dźwięków (szalona gonitwa prowadzona przez tarogato zajmująca środkową cześć „Soulfood Available”), ale pojawią się też wypowiedzi głęboko liryczne, kameralne, intymne (partia klarnetu na zakończenie tego samego utworu) . Pozostaje oczywiście Brotzmann w swoim liryźmie zawsze Brotzmannem, to liryzm nie słodki, ale surowy, rzewny, refleksyjny, często gorzki, nade wszystko szczery. To blues faceta, który swoje już przeżył, który ma o czym opowiadać, posłuchajcie tylko wstępu do „Nail Dog By Ears”.

Uwagę skupia oczywiście na sobie głos Petera, ale towarzyszący mu John Edwards i Steve Noble są znakomici, komunikacja nastepuję na poziomie podprogowym, ich działania nadają muzyce kierunku, iskry witalności w tym samym stopniu co saksofonowy krzyk lidera.

Nie jest to oczywiście płyta dla wszystkich. Takich ci panowie nie nagrywają, ale jednocześnie, co ważne, nie jest to płyta tylko dla fanów Brotzmanna. Tych ostatnich do jej wysłuchania namawiać nie trzeba – nie będą zawiedzeni. „Soulfood Available” spełnie obietnicą tytułem daną bo zaiste jest tutaj czym ducha i ucho pożywić.