Sagara 2

Wacław Zimpel to artysta zainpsirowany całym światem. W swojej muzyce dotychczas powoływał się zarówno na tradycje żydowską, japońską, pakistańską czy amerykańską, umacniając tym samym swój wizerunek „muzycznego podróżnika”. Swoim ostatnim projektem - Saagara – skupiającym czwórkę hinduskich muzyków, po raz kolejny udowodnił, że jest jednym z niewielu polskich artystów, którzy zasługują na zakwalifikowanie do często nadwyrężonego dziś gatunku „muzyki świata”. W lutym br. ukazał się drugi album Saagary - pomost pomiędzy klubowo-elektroniczną kulturą zachodu, a tradycyjną muzyką egzotycznych Indii.

Saagara 2 – to z jednej strony kontynuacja dotychczasowych działań muzycznych polsko – hinduskiego projektu, z drugiej zaś – odsłona bardziej zwesternizowana, estetycznie przystępniejsza, bo bliższa zachodnim standardom. Wacław Zimpel, jak sam mówi pogodził się z tym, że nie jest i nigdy nie będzie muzykiem zanurzonym w hinduską muzykę klasyczną. Zdecydował się więc cały projekt popchnąć w kierunku kultury zachodniej, w której - pomimo licznych muzycznych eksploracji - łatwiej mu się poruszać. Efekt jest lepszy, niż można się było spodziewać: na „Dwójce” zyskujemy bardzo wiarygodny obraz zblendowania dwóch odległych kultur, wyciśnięcia z nich najbardziej dojmujących smaków i typowych aromatów. Muzyka oprócz tego, że niecodzienna (egzotyczne instrumenty, hinduskie motywy) jest bardzo melodyjna, klarowna i  nieuciążliwa.

Saagara nadal bazuje na tradycyjnych hinduskich instrumentach perkusyjnych, melodycznie prowadzonych przez motywiczną grę klarnetu i skrzypiec, opierających się w dużej mierze na zwyczajach muzyki karnatyckiej. Dużym urozmaiceniem jest natomiast rozszerzenie warstwy elektronicznej kompozycji, dzięki czemu materiał na „Dwójce” zyskuje transowy, mantryczny charakter. Ów nastrojowi wtórują jakby zloopowane tradycyjne hinduskie instrumenty perkusyjne, które w przeciwieństwie do pierwszego albumu Saagary pełnią tu raczej rolę tła, podświadomie oddziałującego na końcowy odbiór materiału. I tak o to, na albumie „2” można dosłyszeć ghatam (instrument perkusyjny z gliny, przypominający okrągły wazon)  - Giridhar Udupa; khanijirę (instrument perkusyjny z rodziny tamburynów) - Bharghava Halambi, a także thavil – duży dwumembranowy bęben – K Raja. Na pierwszy plan wysuwa się zaś lider - Wacław Zimpel-  z przejmującą, hipnotyzującą klarnetową opowieścią. Jego poukładane, czytelne improwizacje bazują na zapadającej w ucho nieskomplikowanej harmonii. Wacław Zimpel, choć słynie z muzyki „niepokornej”, tym razem eksperymentuje w bardzo przyswajalnych ramach: „Saagara 2” to przede wszystkim dużo motywów i melodyjności, opartych o ciekawą rytmikę prosto z odległych Indii. Album ten może więc okazać się świetnym pretekstem, by przekonać się do innych, egzotycznych i niecodziennych projektów poznańskiego klarnecisty. A jest w czym wybierać.