Przeczytaj

  • KIN (←→)

    Pat Metheny jest jednym z tych nielicznych artystów, którym nie tylko w teorii, ale także i w praktyce wolno wszystko. Przez cztery dekady artystycznej aktywności jego muzyczna paleta barw jest wręcz obscenicznie bogata - od Davida Bowie po Dereka Bailey, od solowych recitali na gitarę akustyczną po solowe recitale na Orchestrion - ze wszystkim co Pat uznał za warte by włożyć pomiędzy. Kilka lat temu gitarzysta spotkał na swej drodze saksofonistę Chrisa Pottera. By jak najlepiej im się grało zawiązał Pat Unity Band.

  • Krzysztof Komeda w Polskim Radiu vol. 4: „Sophia's Tune”

    Gdy jako nastolatek przeżywałem pierwsze fascynacje Led Zeppelin, jedną z najczęściej odtwarzanych wtedy przeze mnie płyt był podwójny album grupy pt. „BBC Sessions”. W poświęconej mu nocie wewnątrz okładki Steve Eidem pisze o tym koncertowym materiale, iż słychać na nim zespół „at its rawest and freshest”. I już podczas pierwszych kilku minut odsłuchiwania przeze mnie nowego wydawnictwa z twórczością Krzysztofa Komedy „Sophia's Tune”, na które składa się pięć kompozycji zagranych na żywo przez jego kwintety w latach 1963-1964, przypomniało mi się tamto efektowne sformułowanie.

  • Myriad Duo

    Link do kup teraz: 
    Myriad Duo

    Płyta nagrana w duecie przez flecistę Dominika Strycharskiego i basistę Rafała Mazura to zapis koncertu z 2013 roku, który odbył się w ramach cyklu Improwizje w krakowskim klubie Literki. Głównym założeniem wszystkich występów, jakich mieli okazję wysłuchać mieszkańcy Grodu Kraka, była swobodna, niczym nieskrępowana improwizacja. Inicjatywa zatem godna pochwały, bo obarczona dużym ryzykiem i nastawiona na pomysłowość artystów, ale też powtarzalna w kontekście innych działań w naszym kraju.

  • Zookeeper's House

    We free-jazzowym światku mamy wielu artystów, o których zapomnieć nie sposób bo raz po raz przypominają nam o sobie coraz to nowym projektem czy wydawnictwem płytowym. Nie należy na pewno do nich Jemeel Moondoc, do którego znakomicie pasują anglojęzyczne “underrecorded” czy “undersung” określającego muzyka niedocenianego, którego muzyczna kariera jest słabo udokumentowana. 
     

  • Indicum

    Najnowsza płyta szwedzkiego pianisty Bobo Stensona jest czymś w rodzaju wyciągu z twórczości tego muzyka. Krążek "Indicum" jest erudycyjnym popisem Stensona, który na tapetę bierze utwory Billa Evansa, George'a Russella, utwory klasycznej muzyki sakralnej, przeplatając to wszystko improwizacją. Pomaga mu w tym wieloletni współpracownik, basista Anders Jormin oraz perkusista Jon Falt. Panowie spotkali się w Lugano, pod koniec minionego roku by nagrać, pierwszą od 2009 roku (pierwszą nagraną dla ECM od 2008), płytę Stensona. Troszkę wyczekiwaną, nie ma co.

  • Conversations I / II

    W ostatnich artystycznych przedsięwzięciach Roscoe Mitchella - analogicznie jak w przypadku innego freejazzowego giganta, Wadady Leo Smitha  widać pewną wyraźnie zarysowującą się prawidłowość. O ile jednak legendarny trębacz zwykł regularnie przeplatać projekty w większych, orkiestrowych składach przedsięwzięciami realizowanymi w kameralnych składach, Roscoe po nagranych odpowiednio w octecie i nonecie "Far Side" i "Numbers" ostatnimi czasy skupił się na projektach realizowanych w małych składach.

  • Something Personal

    Premiera albumu Something Personal została zaplanowana z niezwykłą starannością. Wystarczy wysłuchać początkowych dźwięków utworu Teardrop, żeby przekonać się, że Paweł Kaczmarczyk nie mógł inaczej odnieść się do projektu, który musiał kosztować tyle żmudnych przygotowań, jak tylko dopieścić końcowy kształt swojego dzieła. W efekcie powstały album raczej spełnił pokładane w nim nadzieje – wyczekiwany od tak dawna autorski album Pawła Kaczmarczyka faktycznie imponuje starannością formy.

  • Natura z widokiem na sztukę - Grzech Piotrowski opowiada o World Orchestra Festival

    Już za tydzień, 7 sierpnia w Dorotowie i w Olsztynku wzejdzie piękno. A to za sprawą festiwalu WORLD ORCHESTRA – Wschód Piękna, na który zaprasza Grzech Piotrowski.  Opowiada mi o tym, co przez dwa dni i wieczór będzie się działo na Warmii i Mazurach i jakie niespodzianki czekają na fanów jazzu i world music.

     

  • Love In Us All

    Pharoah Sandersa należy do grona tych muzyków, których twórczość z radością się odkrywało i przeżywało. Pierwszych spotkań z takimi albumami jak „Karma” czy „Jewels Of Thought” się nie zapomina. Jednak słuchając jak rozwijała się twórczość Faraona, odtwarzając te bliźniaczo podobne klimatem płyty, można zwątpić w jego zmysł jako kompozytora.

  • Come Sunday

    Ten album to drugi owoc współpracy kontrabasisty z legendarnym pianistą. W 1995 roku spotkali się, by nagrać płytę „Steal Away”, obsypaną (zupełnie słusznie) statuetkami Grammy. Materiał zarejestrowany na „Come Sunday” jest bardzo zbliżony do pierwszego krążka tego duetu. Charlie Haden, choć miał udział przy narodzinach free jazzu, od dłuższego czasu jest raczej stonowanym panem. Oddał się składaniu hołdu muzyce swojego dzieciństwa. „Americana”, bo tak nazywana jest najczęściej ta odmiana jazzu, to miks spirituals, folku, country i gospel. Charlie Haden ją kocha i grywa w towarzystwie różnych muzyków, jak na przykład Pat Metheny.

  • MazzSacre +/-

    Jerzy Mazzoll należy do grona tych muzyków, którzy lubią inicjować nowe pomysły, a projekty i ich zamysł tworzyć niemal od zera. Polski klarnecista nie musi się trzymać kurczowo obranej stylistyki czy formy. Nie widzi też potrzeby, by szukać bezpiecznej artystycznej przystani. Najświeższym dowodem tego stanu rzeczy jest jego najnowsza płyta nagrana pod szyldem MazzSacre.

  • Six Months And Ten Drops

    Bez pracy nie ma kołaczy. Zwolennikiem tego prostego przysłowia jest najwyraźniej Tomasz Dąbrowski: polski trębacz z Kopenhagi, który w tym roku wydał już trzy albumy studyjne.  Ostatni z nich -  Six Months And Ten Drops - to krótka próba zobrazowania jak szerokim i niejednoznacznym zjawiskiem jest muzyka free. Powołany do tego zespół FREE4ARTS zdecydowanie wie z jak wielu, różnorodnych źródeł należy czerpać, aby tworzyć ją w pełni syntetyczny sposób.

  • Ritual

    Solowy debiut na grand pianie to pomysł ryzykowny. Takie albumy są nie lada wyzwaniem dla artystów, wymagają olbrzymiej wprawy wykonawczej, pomysłowości i twórczej wytrawności. Żadna fraza nie może być zagrana powierzchownie i przeciętnie. Jedna osoba musi odpowiadać zarówno za linię melodyczną, basową, drive utworów; budować dynamiczno – artykulacyjne napięcie i przede wszystkim zainteresować słuchacza. Takiego zadania podjął się młody, polski pianista - Tomasz Bura. Nagrał swój pierwszy album pt.

  • Gravity

    Wybór dróg twórczych, jakiego po opuszczeniu opiekuńczych progów jazzowych wydziałów uczelni muzycznych dokonują ich absolwenci jest stale powracającym tematem dyskusji zainteresowanych środowisk dziennikarskich. A to narzeka się na muzyków, którzy nie korzystając ze swego potencjału zajmują się li tylko bezrefleksyjnym kopiowaniem starych mistrzów, a to znów mówi o takich, których potencjał został nieustannym odgrywaniem standardów w ogóle przytarty. Ale czy naprawdę jest sens załamywać ręce?

  • Warsaw Summer Jazz Days 2015: weekend w Soho

    Dwa ostatnie dni Warsaw Summer Jazz Days 2015 dostarczyć mogły wiele wrażeń, można byłoby też z wielu powodów nazwać je zdumiewającymi. Ot, choćby biorąc pod uwagę koncerty gwiazd, których kilka przez weekend się przewinęło. Można było też spojrzeć na nie z perspektywy udziału młodych polskich muzyków i przyznam szczerze, że ta właśnie perspektywa wydaje mi się najbardziej interesująca.
     

Strony