Indicum

Najnowsza płyta szwedzkiego pianisty Bobo Stensona jest czymś w rodzaju wyciągu z twórczości tego muzyka. Krążek "Indicum" jest erudycyjnym popisem Stensona, który na tapetę bierze utwory Billa Evansa, George'a Russella, utwory klasycznej muzyki sakralnej, przeplatając to wszystko improwizacją. Pomaga mu w tym wieloletni współpracownik, basista Anders Jormin oraz perkusista Jon Falt. Panowie spotkali się w Lugano, pod koniec minionego roku by nagrać, pierwszą od 2009 roku (pierwszą nagraną dla ECM od 2008), płytę Stensona. Troszkę wyczekiwaną, nie ma co.

Album rozpoczyna się emocjonalnie: Stenson gra "Your Story" Evansa, dedykowany zmarłemu w 2011 roku perkusiście Paulowi Motianowi. Motian był filarem tria Evansa, jak również grał na albumie "Goodbye" nagranym przez Stensona w 2005 roku. Atmosfera krążka od samego początku jest kameralna, stonowana i elegancka. Gra Stensona również przypomina brzmienie Evansa - z niemal taką samą delikatnością kładzie akordy i konstruuje harmonie. "Indikon" jest pierwszą z trzech improwizowanych utworów, okraszonym solo Falta. Choć gra pianisty naznaczona jest liryzmem, często wpada w ciemne, mroczne barwy - jak na przykład w "Indigo". Album zawiera także niezwykłą interpretacje protest-songu "Ermutigung" Wolfa Biermanna, niemieckiego śpiewaka, poety i dysydenta. "La Peregrinacion" to utwór autorstwa argentyńskiego kompozytora Ariela Ramireza, w którym muzycy w znakomity sposób udowadniają, że porównania (śmiałe) do tria Billa Evansa (z Motianem i Scottem LaFaro) nie są aż tak bardzo przesadne. Jeśli chodzi o tzw "interplay", współpracę muzyków ze sobą i łatwość z jaką taka praca się nawiązuje. Znalazło się także miejsce "Ave Maria", ale nie jednej z najchętniej coverowanych pieśni kościelnych, ale dla tradycyjnej melodii norweskiej. Warto zwrócić uwagę także na zamykający album utwór "Ubi Caritas", autorstwa Oli Gjeilo, norweskiego pianisty i kompozytora. 

Zespół Stensona jest nieczęstym przypadkiem grupy, która biorąc na siebie szeroki i zróżnicowany charakterologicznie materiał, potrafi przeinterpretować go na własne potrzeby. Mimo sprzecznej natury większości kompozycji, pianista umiejętnie odczytuje go w swoim stylu, tworząc kompilację ciekawą, nieoczywistą przy jednoczesnym zachowaniu spójności stylistycznej. To wszystko czyni "Indicum" pozycją, którą fani szwedzkiego pianisty nie powinni się rozczarować.