Naha People

„Naha People” jest czwartym autorskim projektem kontrabasisty Piotra Lemańczyka. Co więcej projektem, do nagrania którego lider zaprosił zupełnie wyjątkowego gościa, jest nim Tim Hagans – jeden z najbardziej cenionych i zapracowanych trębaczy amerykańskiej sceny, a w Polsce artysta, o którym raczej zbyt często się nie mówi, ani nie pisze. Nie zmienia to faktu jednak, że Hagans to marka uznana przez tak słynnych liderów jak Joe Lovano, Bob Belden czy Maria Schneider, że wymienię zaledwie kilka z długiej listy nazwisk.

NA początku 2009 roku Lemańczyk wraż z Hagansem dali kilka koncertów w Polsce, zatem była już okazja zapoznać się z muzyką proponowaną przez lidera i jego gościa. Teraz czas na płytę, będącą efektem studyjnej sesji z marca 2009.

„Naha People” wypełniona jest w całości kompozycjami Lemańczyka, którym i na tym polu sprawdza się znakomicie. Mamy tu jazz środka. Tak najogólniej wypada sklasyfikować zawartość tej płyty. Mainstream to jednak ze wszech miar nowoczesny, z jednej strony respektujący, ale nie w pozycji klęczącej tradycję, z drugiej nasycony tym co we pochodzi z dnia dzisiejszego. Jedni powiedzą, że takich płyt jest wiele, może nawet zbyt wiele i nieszczególnie się od siebie różnią. Prawda to bezwzględnie, ale tylko pierwsza część konstatacji. W obrębie mainstreamu artystyczne propozycje się różnią i to bardzo. I przy całej złożoności tej dziedziny i niezwykłego wyedukowania jej przedstawicieli w dalszym ciągu kluczową pozostaje umiejętność uwolnienia swojej muzyki od rutyny i bezdusznego zawodowstwa. Piotrowi Lemańczykowi się to udaje zarówno za sprawą napisanych przez niego utworów, jak i ze względu na jej wykonanie. Słowem wciąż aktualna pozostaje sprawa umiejętności sprawienia, że słuchacz artyście zawierzy. Jeśli tak jest, to jest też świetna muzyka niezależnie w jakim jest stylu czy konwencji. I nie trzeba wówczas wcale nadmieniać, że sekcja gra z rozmachem i precyzją, a zaproszony gość  dostarcza mistrzowskich improwizacji.