Nowa “polska” płyta Johna Zorna!

Choć określenie to jest nie bez kozery zawarliśmy w cudzysłowie, jednak nie byłoby nowego albumu Johna Zorna “Nosferatu”, gdyby nie Grzegorz Jarzyna i jego inscenizacja dramatu na motywach powieści Brama Stockera. Album ukazał się w sklepach 20 kwietnia - w setną rocznicę śmierci autora “Drakuli”.

Zorn stowrzył muzykę pełną nostalgii, czułości, brutalnej siły i silnego  zmysłu tajemnicy - wykorzystując mroczne, ambientowe brzmienia basu Billa Laswella, delikatną, wrażliwą grę Roba Burgera na instrumentach klawiczowych i Kevina Nortona na perkusji, wibrafonie i perkusjonaliach, sam Zorn, obok saksofonu altowego gra tu na fortepiania, organach fender-rhodes, elektronice oraz przy użyciu własnego oddechu...

To muzyka do słuchania późnym wieczorem - pełna romantycznych ballad i ambientowych krajobrazów i hardcore’owej intensywności.

Album ukazał się nakładem wydawnictwa Tzadik records. 

Dracula to jeden z najważniejszych tekstów kultury popularnej, doczekał się co najmniej kilkunastu ekranizacji i niezliczonych nawiązań w filmach fabularnych, animowanych, przedstawieniach teatralnych, sztukach plastyczny, reklamach i grach komputerowych. Popkultura żywi się wampiryzmem, lecz jego istotne przesłanie niewiele ją obchodzi. Głębsze znaczenia interesują ją tylko w takim wymiarze, który może podnieść jej atrakcyjność. Temat wampira pojawia się w podaniach ludowych, literaturze pięknej i naukowej na długo przed Stokerem, a wywoływanie w odbiorcach przerażenia nie wyczerpuje jego sensu.

Mit wampiryczny, na który składa się wiara w życie po śmierci i regeneracyjną moc krwi, uważa się za jeden z bardziej trwałych i powszechnych. Filozoficzne i moralne konsekwencje nieśmiertelności, refleksja nad fenomenem życia, głęboko zakorzeniony w kulturze związek miłości i śmierci, konotacje religijne motywu zmartwychwstania upiora – to tylko niewielka część ewokowanych przez wampiryzm tematów.

W postaci Draculi zawsze poszukiwano metafory na miarę współczesności. W powieści Stokera widziano opowieść o ciemnych siłach kryjących się pod powierzchnią wiktoriańskiej pruderii i obraz konfliktu pomiędzy strachem przed niewytłumaczalnym a fascynacją mrocznymi tajemnicami natury. Sięgając po ten psychologiczno-metafizyczny thriller, Grzegorz Jarzyna pokazuje, jak jednostkowe lęki i obsesje materializują się w życiu społecznym. Przede wszystkim jednak to spektakl o wpisanej w ludzką naturę potrzebie transgresji, próbie przekroczenia granic materialnych, społecznych czy symbolicznych, wyzwoleniu z cielesności i tożsamości, o tęsknocie za Innym.

tekst i reżyseria Grzegorz Jarzyna

scenografia i kostiumy Magdalena Maciejewska
muzyka John Zorn
reżyseria światła Jacqueline Sobiszewski
wideo Bartek Macias
dramaturgia Rita Czapka
obsada: Sandra Korzeniak, Katarzyna Warnke, Wolfgang Michael, Jan Englert, Jan Frycz, Krzysztof Franieczek, Marcin Hycnar, Lech Łotocki, Adam Woronowicz 

Spektakle odbywają się w Teatrze Narodowym w Sali im. Bogusławskiego.