Blue Note

O tym, że wielki kustosz jazzowej tradycji Wynton Marsalis łagodnieje i staje się mniej dogmatyczny w swoich zapatrywaniach wiemy już od dość dawna. Według wielu już pierwsza płyta nagrana przez niego dla Blue Note kiedy to jako gość specjalny pojawił się Bobby McFerrin była tego dostatecznym dowodem. Kolejne nagrania także niosły ze sobą przykłady takiej zmiany stanowiska.

Płyta "Ten" czyli dziesięć, nazywa się tak dla uczczenia dekady wspólnego grania Morana, Mateena i Waitsa, a za razem jest to ich powrót do studia po ośmiu latach od "Black Star". Okładka albumu nawiązuje do prostych, oszczędnych wydań nagrań Blue Note sprzed lat. Zaprojektował ją Adam Pendelton. 10 kropek w ruchu, skierowanych w określonym kierunku. Z boku napis "Jason Moran". Bez zbędnych wariacji, nawet bez tytułu płyty.

Kiedy Cassnadra Wilson, zdaniem wielu największa, żyjąca śpiewaczka jazzowa wydaje płytę to krytyka, ale co znacznie ważniejsze publiczność na całym świecie wstrzymuje oddech. Nie dzieje się tak dlatego, że za każdym płytowym zdarzeniem słynna diva otwiera drzwi do nieznanej jazzowej przestrzeni, ale dlatego, że potrafi modelować muzykę, w sposób którego urokowi nie jest łatwo się oprzeć i który swoją wyjątkowością może zniewalać.