Ad Libitum powoli dobiega końca. Za nami sześć koncertów spośród dziewięciu planowanych. Dziś w studiu im. Witolda Lutosławskiego warszawska publiczność będzie miała niepowtarzalną okazję posłuchać London Jazz Composers Orchestra – wytrawnego głównego dania tegorocznej edycji. Czy do tej pory festiwal odpowiedział na stawiane przez siebie pytanie: „jak sprawić by europejska muzyka współczesna, muzyka dawna, jazz oraz wolność jednostki i siła kolektywu mogły istnieć obok siebie, nie tracąc nic ze swojej autonomii?”.
W tym roku to jedyna okazja na świecie by posłuchać wielkiej London Jazz Composers Barry’ego Guya. Jego legendarny zespół przyjeżdża do Warszawy na zaproszenie organizatorów festwalu Ad Libitum. Najpierw grać będą małe składy złożone z członków orkiestry a na finał, 12 października w Studio Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego, w pełnej krasie zabrzmi muzyka London Jazz Composers!
Wielka to będzie uczta dla entuzjastów muzycznej improwizacji. W zeszłym roku gwiazdą Ad Libitum był sam Anthony Braxton - w tym, podczas 8 edycji tego znakomitego festiwalu sztuki improwizacji usłyszymy Barry’ego Guya i prowadzoną przez niego London Jazz Composers Orchestra a w niej m.in.
Nie w Alchemii bo ta tego dnia stała się klubem Krakowskiego Festiwalu Filmowego, nie w najpełniejszym wymiarze, bo nie dotarła na czas z lotniska w Balicach tajemnicza walizka perkusisty pełna najróżniejszych nietypowych instrumentów, ale jednak trio Maya Homburger / Barry Guy / Lucas Niggli zagrali piękny koncert.
W środę na żywo w Radiu WNET, teraz u nas jako podcast. Tym razem więcej muzyki w dwóch kolekcjonerskich rarytastów z Eremite Records, z Raphe'a Malika "Consequesnces" i znanej już wam płyty Sabira Mateena "Divine Mad Love". Ale nie tylko! krakowska Not Two wydałą kolejny zestaw smakowitości: New Atlantis Octet z udziałem słynnego trębacza Roya Campbella i wyśmienitego puzonisty Steva Swella, Jubille Ensemble Sabira Mateena, "Other Violets" grupy The Engines, z którą wystąpił legendarny saksofonista John Tchicai.
Jak sprawić, żeby zniknęły mosty pomiędzy rożnymi rodzajami muzyki? Co zrobić żeby odległe historycznie światy utworzyły wielki dźwiękowy kosmos, żeby w jednym rzędzie, na równych prawach stanęli obok siebie Heintz Ignaz Biber, Gyorgy Kurtag, Jan Sebastian Bach i anonimowy twórca, pochodzącego z IX wieku hymnu „Veni Creator Spiritus”? W jaki sposób znaleźć wspólny mianownik dla współczesnej kompozycji, wielkiej improwizacji i sztuki interpretowania dzieł spisanych na papierze nutowym?
Barry Guy na kontrabasie, Maya Homburger na barokowych skrzypcach i Lucas Niggli na perkusji w najbliższą środę zagrają w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie. Będzie to ostatni koncert w cyklu Krakow Jazz Autumn Preview.
To nie jest tak całkiem nowa płyta. Przynajmniej nie z perspektywy światowego rynku wydawniczego. Światło dzienne zobaczyła dwa lata temu, niedługo potem jak legendarne już trio Parker / Guy / Lytton zainstalowało się w paryskim klubie Sunset na trzy koncerty pod rząd. Do nas trafia jednak dopiero teraz. Ale pal licho to opóźnienie. Dobrze, że w końcu jest.
