Wywiady

Obecnie jest leaderem 5 zespołów. Nie umieszcza swojej muzyki w Internecie. Nigdy nie był w Polsce, a w wolnych chwilach słucha Krzysztofa Pendereckiego. Czego jeszcze nie wiecie o Jacobie Anderskovie?

Na youtubie, dostępne są tylko nieliczne nagrania z Twoim udziałem. Co sądzisz o wolnym dostępie do muzyki w Internecie?

Piotr Schmidt to muzyk, któremu zadanie kilku pytań, niepostrzeżenie przechodzi w wywiad rzekę. Tym razem, opowiedział mi o swoich skłonnościach do bycia liderem, hip-hopowych ciągotach i najnowszym materiale – Tear The Roof Off.

- Kwintet z Michałem Wierbą, Generation Next i najświeższy skład - Schmidt Electric. Projektów w których się udzielasz nigdy nie brakowało. Który z nich jest Ci najbliższy?

Niezwykła wrażliwość, niecodzienny talent i niepohamowany apetyt na ciężką pracę. Ten krótki, aczkolwiek treściwy opis odnosi się do jednego z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych. O stosunku do tradycji, potrzebie tworzenia w zgodzie z duchem czasu, zaletach grania w duecie oraz o tym, że w muzyce wszyscy powinni być równi, Adam Bałdych opowiedział redakcji Jazzarium na kilka dni przed premierą albumu "The New Tradition", nagranego w duecie z pochodzącym z Izraela, znakomitym pianistą Yaronem Hermanem.

W ciągu ostatnich kilku lat nowojorski Smalls Jazz Club stał się jednym z najbardziej znanych klubów jazzowych na świecie. Codziennie fani muzyki jazzowej na różnych kontynentach mogą za pośrednictwem internetu oglądać koncerty odbywające się w tym niewielkim klubie mieszczącym się w dzielnicy Greenwich Village Manhattanu. Wśród artystów występujących w Smalls możemy odnaleźć takie gwiazdy jak: Brad Mehldau, Nicholas Payton czy Mark Turner, ale też młodszych nieznanych jeszcze utalentowanych muzyków.

(autobiografia, początki muzycznej przygody)

Każdy ma inaczej, co niektórzy mają na pewno jakieś fantastyczne historie. Moja jest taka, rodzice mają to nawet nagrane na taśmie VHS jeszcze, święta w domu i ja śpiewam pod choinką piosenkę. Rodzice stwierdzili, że mam muzyczną smykałkę albo jak to się mówi 'dryg do muzyki'. Moja ciotka do dzisiaj, a ma już 70 lat, zawsze jak się widzimy opowiada jak śpiewałem do kija od szczotki „stokrotka rosła polna”. Rodzice zobaczyli, że mnie ciągnie w tę stronę i kupili mi keyboard. Jestem w rodzinie jedynym muzykiem, to było ich wyobrażenie – keyboard właśnie, tak, żeby miało to jakąś przyszłość, można zagrać na weselu, można się pokazać w rodzinie na święta, takie użytkowe muzykowanie. Zacząłem uczyć się gry, sporo klasyki.

Nie ma miesiąca, żeby nie wydał płyty (albo kilku). Od dwunastego roku życia, gdy porzucił szkołę i zaczął uczyć się swojego fachu od amerykańskich rezydentów zajrzał już do każdej szufladki i obalił niejeden przesąd. Przy okazji premiery albumu „Mikrokolektyw & Noel Akchote” rozmawiamy z niezmordowanym francuskim gitarzystą.