Voices Fall From The Sky

Dobrze być fanem Williama Parkera. Po pierwsze dlatego, że jest czego słuchać. Aby rozeznać się w twórczości amerykańskiego kontrabasisty de facto trzeba jednak tym fanem zostać. W przeciwnym razie można mieć tylko jako taki ogląd na to, co spod palców Williama Parkera wychodzi. Warto jednak zostać fanem Williama Parkera także dlatego, że w tym oceanie dźwięków jego autorstwa naprawdę trudno doszukać się wydawnictw, które rozczarowują swoją zawartością. “Voices Fall From The Sky” jest pod tym względem albumem szczególnym w dorobku Amerykanina, stąd warto o nim na niniejszych łamach wspomnieć.

Aż trzy płyty, trzydzieści cztery utwory i nieco ponad trzy godziny muzyki - tak pod względem ilościowym przedstawia się jedna z wielu płyt Williama Parkera z 2018 roku. Przedsięwzięcie zatem godne podziwu, a jeśli do tego dodać, że to tytułowe głosy są tym, co łączy zamieszczone tu utwory, to trudno przejść obojętnie obok tego epickiego koncept albumu. Na czym zatem polega ta wyjątkowość “Voices Fall From The Sky”? Z pewnością na ukazaniu szerokiej palety barw piosenkowych improwizacji, bogatych aranży i kontekstów kulturowych.

William Parker zebrał na tym wydawnictwie utwory z różnych lat swojej działalności, które powstawały w rozmaitych okolicznościach. Oddaje głos gościom. A tych zaprosił tylu, że ciężko tak naprawdę wskazać tych kilku, którzy się wyróżniają. Sam Parker gra na kontrabasie, pianinie i afrykańskim instrumencie ngoni. Ukazuje piosenki i utwory o charakterze wokalnym w różnych wymiarach - od duetów po duże składy, od bardziej  nośnych, niemal popowych motywów po eksperymenty w duchu tego, co można usłyszeć, np. na festiwalu Ad Libitum.

Jestem przekonany o tym, że gdyby tylko nieco odchudzić to 3-płytowe wydawnictwo, William Parker mógłbym się pochwalić kolejnym wiekopomnym dziełem w swojej dyskografii. A tak można je spokojnie postawić obok “Code Girl” Mary Halvorson, by aplikować oba znakomite albumy na zmianę i z dużą częstotliwością.