Shards and Constellations

Fortepian i wiolonczela to na pewno nie jest tradycyjne połączenie instrumentów, ale to właśnie takie spotkanie dokumentuje płyta “Shards and Constellations” wydana przez Intakt Records a nagrana przez Tomekę Reid oraz Alexandra Hawkinsa. To międzyatlantyckie spotkanie iskrzy cały czas wielobarwnie, chemia między reprezentującą Chicago wioloczelistką a pianistą z Wielkiej Brytanii jest ewidentna.

Co prawda “Shards and Constellations” to jest tytuł jednej z pozycji na płycie, dla mnie doskonale opisuje on cały album. Z jednej strony mamy nieco poszarpane, nieprzewidywalne, często szorstkie i ostrych krawędziach fragmenty improwizacji – w większości około 4-5 minut. Duet zawsze stanowi bardzo wyraźną demonstracje muzycznych interakcji – z jednej strony jest to ciągłe podążanie za sobą, ale też każda reakcja jest nowym impulsem. To sprzężenie zwrotne jest w kolejnych improwizacjach bardzo wyraźne. Jest to muzyczny dialog w pełni otwarty i w pełni demokratyczny. Doprawdy jest czego słuchać, bo dynamika zmienia się tu nieustannie. Każda kolejna improwizacja to miniatura, odłamek o zupełnie innym kształcie oraz fakturze dźwiękowej.

Oczywiście słychać tu w narracji echa jazzu (“Danced Together”) ale tak to głownie spotkanie muzyki improwizowanej z tradycji kameralną.

Na płycie znajdują się też dwie kompozycje, dla mnie to strona “konstelacji”. “Peace On You” (Muchal R. Abrams) to punkt centralny płyt, “Albert Ayler (His Life Was Too Short)” (Leroy Jenkins) stanowi niemal zamknięcie. Oba utwory zachwycają, urzekają liryczną energią, romantyzmem, poetycką subtelnością melodii. Śpiewny ton wiolonczeli oraz impresjonistyczne akordy fortepianu tworzą melancholijno-idylliczny obraz.

“Shards and Constellations” polecam zdecydowanie, z każdym kolejnym odsłuchem intryguje mnie ta muzyka bardziej. Warto się w niej zasłuchać.