The Mole People

Mi się ta płyta podoba. Ze wszystkimi jej niedociągnięciami. Podoba mi się gra pianisty Michała Wierby, podoba mi się brzmienie trąbki Piotra Schmidta. Podoba mi się miejscami gra kontrabasisty Michała Kapczuka. Podoba mi się nastrój kompozycji. Nad całością czuwa doświadczony saksofonista Piotr Baron.

Jest młodzieńczo, jest ciekawie, jest nierówno. Momenty czarującej gry przeplatają się z fragmentami ewidentnie słabszymi. Ale to nieuniknione chyba gdy za grę zabierają się młodzi muzycy. Osobiście, chętniej skupiam się na świeżości i pomysłowych fragmentach niż na tych nieco słabszych. I polecam cieszenie się z pomysłowości tych niedoświadczonych jeszcze muzyków – o coś im chodzi! Co za powiew świeżości! Komuś o coś chodzi, ktoś ma jakiś pomysł wykraczający poza popisówki techniczne. Całe szczęście. Więc – jest dobrze.

Być może muzycy celowali w eklektyzm, jednak nagłe zmiany z brzmienia akustycznego na elektryczne potrafi wybić z równowagi. Chyba, że o to im chodziło, wtedy to inna rozmowa. Jednak ciężko jest dobrze wczuć się w tę płytę – zbyt wiele, zbyt szybko się dzieje. Ale daj bóg takie problemy! Na poziomie spójności nagrania pojawiają się pewne wątpliwości. Na poziomie kompozycji, jestem bardzo na tak. Wszystko jest zagrane z dużym wyczuciem i delikatnością, na jaką zasługują te urocze utwory. Jestem przekonany, że z biegiem czasu, koncertów i kolejnych nagrań, Wierba and Schmidt Quintet stanie się stałą i ważną pozycją w polskim środowisku jazzowym.