Friends

Pisząc o najnowszym dwupłytowym albumie perkusisty Adama Czerwińskiego, nie można abstrahować od kontekstu jego powstania. Otóż stanowi ona hołd dla zmarłego w 2013 roku wielkiego polskiego gitarzysty Jarka Śmietany, z którym Czerwiński współpracował przez dwadzieścia lat. Przez ten czas nagrali razem wiele płyt, intensywnie koncertowali i – co nie mniej ważne – oprócz bliskości muzycznej połączyła ich także wielka przyjaźń.

Płytą „Friends” perkusista podsumowuje te spędzone wspólnie lata, chcąc tym samym przyczynić się do utrwalenia pamięci o Śmietanie i jego muzyce. I choć środowisko jazzowe przyzwyczaiło nas już do projektów wspierających bądź upamiętniających kolegów, to rozmach przedsięwzięcia Czerwińskiego robi wrażenie: zaprosił do nagrania prawie trzydziestu muzyków, w tym takich artystów jak John Scofield, Gary Bartz, Eddie Henderson czy Larry Koonse. Sesje odbywały się w Warszawie, Krakowie, Los Angeles i Nowym Jorku, zaś na repertuar złożyły się wybrane przez Czerwińskiego kompozycje Śmietany.

Trudno na jednym albumie, nawet dwupłytowym, oddać całe bogactwo działań artysty, który na przestrzeni swej kariery grał i własne jazzowe tematy, i standardy gatunku, i rocka, i funk, komponował na orkiestrę, a nawet utwory z myślą o towarzyszeniu raperom. To, co zrobił Czerwiński, dobrze oddaje jednak ducha twórczości Śmietany: jego przywiązanie do jazzowej i bluesowej tradycji oraz pogodny optymizm połączony z refleksyjnością. Perkusista podchodzi do niej ze stosownym szacunkiem, przez co nie odkryjemy raczej w jego wersjach kompozycji Śmietany niczego nowego. Wydają się one wierną reprezentacją punktu widzenia gitarzysty na temat struktury utworów i ich aranżacji. Nie wszystkie wykonania są błyskotliwe – szkoda na przykład wspaniałej kompozycji „Mr. Soul”, której potencjał gaśnie za sprawą raczej opieszałych Hendersona i Bartza. Są jednak i perełki jak „Untitled Blues”, w którym Scofield gra o wiele ciekawiej niż na płycie „Juice” zrealizowanej niedawno z Medeskim, Martinem i Woodem, czy przepiękne wykonana przez Pawła Tomaszewskiego, Piotra Wyleżoła i Adama Kowalewskiego kompozycja „Children of Time”.

Tym, którzy byliby skłonni zarzucić Czerwińskiemu nadmierną ostrożność w podejściu do muzyki swego przyjaciela, należy uzmysłowić, że nie nowatorstwo było jego celem, a właśnie oddanie hołdu sztuce i filozofii muzycznej zmarłego przyjaciela. To powiodło się w tym projekcie w stu procentach, zaś na oryginalne dekonstruowanie jego twórczości przyjdzie jeszcze czas  – miejmy nadzieję – przy innych okazjach, np. w ramach konkursu gitarzystów jazzowych im. Jarka Śmietany, którego pierwsza edycja odbędzie się już w lipcu 2015 roku.