Przeczytaj

  • Chicago Symphonies

    Trzy lata temu Wadada Leo Smith obchodził swoje 80 urodziny. Na tę okoliczność fińska oficyna wydawnicza TUM Records zwarła szyki i postanowił ten jubileusz uczcić w sposób spektakularny. Na rynku z jej szyldem ukazało się kilka wielopłytowych albumów w tym zawierający cztery srebrne dyski box Chicago Symphonies.

  • Carnival Celestial

    Alexander Hawkins - jeden z najbardziej oryginalnych i płodnych spośród działających współcześnie pianistów niniejszym wydawnictwem powrócił do nagrań w formule tria fortepianowego. Oksfordczyk za partnerów obrał sobie kontrabasistę Neila Charlesa oraz perkusistę Stephena Davisa, a więc muzyków, z którymi współpracował już wcześniej, między innymi w ramach ansamblu Mirror Canon.

  • [...]

    Trębacz Wojtek Jachna to bez wątpienia jedna z najbardziej wyrazistych postaci na współczesnej rodzimej improwizowanej scenie. Aktualnie m.in. lideruje projektowi Wojciech Jachna Squad, współtworzy fenomenalne Sundial Trio i udziela się w wielu mniej lub bardziej efemerycznych składach. W duecie z perkusistą Jackiem Buhlem gra już od kilkunastu lat - panowie mają na koncie kilka świetnych płyt.

  • Broken Shadows

    Po wysłuchaniu albumu supergrupy Broken Shadows i rozmowie, którą miałem przyjemność przeprowadzić z saksofonistą i flecistą Chrisem Speedem, dochodzę do wniosku, że nierzadko kluczem do sukcesu w muzyce i pewnie nie tylko w muzyce, jest czerpanie radości z tego, co się robi. Tymczasem artyści wymyślają skomplikowane koncepty i szukają nowych rozwiązań. Chwała im za to, bo gdyby nie to, muzyka nie rozwijałaby się w takim tempie. Ale bywa i tak, że przesłania to to, co najważniejsze.

  • Chcę się nadal doskonalić jako muzyk - wywiad z Chrisem Speedem

    Z amerykańskim saksofonistą i klarnecistą rozmawiam na temat jego nowych projektów Broken Shadows i solowego albumu "Light Line". W wywiadzie wracamy także do jego współpracy z Bartłomiejem i Marcinem Olesiem. A na koniec artysta zdradza  swoje plany na najbliższą przyszłość.

  • Ash

    W 2019 roku Mat Maneri zbudował swój kwartet z rumuńskim pianistą Lucianem Banem, Johnem Hebertem na kontrabasie i Randym Petersonem na perkusji. Powstała wówczas płyta Dust. Album szeroko komentowany i doceniony. Cztery lata później w nasze ręce trafia płyta Ash będąca drugą odsłoną dokonań czteroosobowego bandu Maneriego. Obydwa albumy wydane zostały nakładem amerykańskiej oficyny Sunnyside Communication, podobnie zresztą jak i większość płyt dokumentujących długą muzyczną przyjaźń Maneriego z Lucianem Banem.

  • Luis Vicente – Słuchanie i skupienie

    Za kilka dni ukaże się płyta nowego trio z Twoim udziałem, nakładem polskiego wydawnictwa. Między innymi z tej okazji wybierasz się do Polski na kilka koncertów. Jest zatem wiele powodów byśmy dziś porozmawiali na łamach polskiego portalu. Zacznijmy może od płyty i partnerów, z jakimi ją nagrałeś. Przybliż ich proszę, także pomysł na improwizujące trio właśnie w takim składzie personalnym i instrumentalnym, a także opowiedz o samym nagraniu, które miało miejsce w okolicznościach koncertowych.

  • Ważne jest, aby znaleźć swój głos - wywiad ze Stevem Swellem

    Z amerykańskim puzonistą rozmawiam o tym, jak zmieniało się jego myślenie o muzyce na przestrzeni dekad. Próbuję się także dowiedzieć, które spośród koncertów zagranych przez niego w Polsce, zapadły mu mocno w pamięci. Dużo miejsca poświęcamy też jego albumowi z pianistką Elisabeth Harnik. Steve’a Swella pytam także o to, czy Oliver Messiaen była dla niego wielką inspiracją.

     

  • Jazztopad 2023: kilka myśli Bartka Adamczaka.

    Już (za chwilę?) wszystkich ogarnie przedświąteczna gorączka, a jeszcze nie dawno słuchacz wrocławski, lub przyjezdny, mógł uczestniczyć w jubileuszowej – 20tej edycji JAZZTOPADu. Kawał czasu, wiele wspomnień sam mam z tym festiwalem związanych i listopadowa wycieczka do Wrocławia stała się dla mnie pewną tradycją.

  • What Else is There?

    What Else is There?, to fonograficzna dokumentacja spotkania międzynarodowego, wielopokoleniowego kwartetu, który uformował się w pewnym chicagowskim studiu nagraniowym prawie dwa lata temu. Pretendujący tu do miana lidera, gitarzysta Karl Evangelista przygotował na jego okoliczność trzy kompozycje własne, wyposażone w zgrabny, rytmiczny temat, który każdorazowo stanowi zaczyn do bystrych, chwilami bardzo swobodnych improwizacji, zarówno solowych, jak i kolektywnych.

  • Data Lords

    Maria Schneider wraz ze swoją orkiestrą nagrała dwupłytowy album z muzyką programową, która bardzo dobitnie nawiązuje do otaczającego nas doszczętnie zcyfryzowanego świata. “Data Lords” to w dzisiejszych przebodźcowanych czasach bardzo wymowny tytuł płyty. Jej autorka od lat walczy z wielkimi koncernami o prawa autorskie i sprzeciwia się pozyskiwaniu przez nie danych osobowych. Być może to walka z wiatrakami, ale muzyczny efekt tego pojedynku z pewnością przejdzie do historii jazzowej dyksografii.

  • When The Hills Run Across The Fields – Live In Nickelsdorf

  • Hear The Light Singing

    W świecie muzyki improwizowanej tak zwane supergrupy czasami wydają się być niemal na porządku dziennym. W końcu jest tak wielu niezwykłych artystów w tej przestrzeni i, co zrozumiałe, często chcą zesobą z różnych powodów współpracować. Nie wydaje się więc zaskakujące, że tak uznana pianistka i kompozytorka, laureatka stypendiów MacArthura i Guggenheima jak Myra Melford, zdecydowała się sięgnąć do tej sprawdzonej formuły.

  • Joanna Duda: „Muzyka jak grzyb”

    Z Joanną Dudą umawiam się niedaleko gdyńskiego bulwaru, na poranną kawę. Pomimo wczesnej pory pianistka nie stroni od żartów i spontanicznych wybuchów śmiechu. Wyczerpująco odpowiada na każde pytanie opowiadając mi o swoim najnowszym albumie „Keen”, tajnikach muzyki elektronicznej, a także swoim globalnym podejściu do tworzenia.

    Kiedy zaczęłaś eksperymentować z brzmieniem? Wychodzić poza ramy fortepianu?

  • Krakowska Jesień Jazzowa: tak było według Bartosza Adamczaka

    Ponad dwa tygodnie minęły już od finałowego koncertu tegorocznej edycji Krakowskiej Jesieni Jazzowej – czytelnicy mam nadzieję wybaczą ten brak pośpiechu. Bo póki wciąż odkładam pisanie, to festiwal trochę jeszcze trwa w mojej głowie.

     

Strony