Max Richter - INFRA

To kolejny po Songs from Before i The Blue Notebooks  retrospektywny album z katalogu Maxa Richtera. Napisany na fortepian, kwartet smyczkowy i instrumenty elektroniczne album jest rozszerzoną wersją dwudziestopięciominutowego  dzieła, które Richter stworzył na potrzeby współpracy z choreografem Waynem McGregorem i artystą wizualnym Julianem Opie.

W wyniku tej kolaboracji powstał balet, stworzony w odpowiedzi na zamachy terrorystyczne, które wstrząsnęły Londynem 7 lipca 2005 roku.  Jak wyjaśnia Richter,: “utwór ten, w pewnym sensie, opowiada o podróży. Składa się z części, będących medytacją na temat politycznej kondycji ówczesnego Londynu oraz tragedii, która wiązała się z tamtymi wydarzeniami. Każdy z nas znał kogoś, kogo te zamachy dotknęły osobiście lub nawet zabiły. Muzyka ta jest czymś w rodzaju społecznej aktywizacji, aktem protestu”.

Wznowienie albumu Infra następuje po premierze krążka Three Worlds: music from Woolf Works, również skomponowanego na potrzeby baletu Wayne’a McGregora (Woolf Works). Muzyka Maxa Richtera zawarta na albumie Infra nawiązuje też do Winterreise Schuberta. Dzieło to jest wspaniałym, pełnym smutku, cyklem gotyckich pieśni, opartych na posępnych poematach Wilhelma Mullera. Osadzone w aurze srogiej zimy, opowiadają o błędnym podróżniku, którego serce oraz pamięć skuwa lód.

Richter czerpał inspiracje także z fragmentów The Waste Land T.S. Eliota, zwłaszcza tych, które w oryginalny sposób opisują chaos. Trzeba jednak zaznaczyć, że zarówno Eliot, jak i Schubert czy Muller, ale także Kafka i Kraftwerk – są tu tylko tłem. Richter użył ich wspomnień, historii, sygnałów, wskazówek i impulsów jedynie jako motywacji do pracy i znalezienia swojej własnej drogi. Jak wziąć się za komponowanie utworu i w którym miejscu je zakończyć? Co to znaczy stworzyć coś zupełnie nowego w świecie, którego ramy wyznacza dana nam w spadku tradycja? W świecie, który sam do końca nie wie, co zrobić ze sobą i ze swoimi, wciąż nawarstwiającymi się, wspomnieniami?  

Wydanie albumu zawiera bonusowy utwór “Sub Piano”