Sigur Rós i Kronos Quartet zagrają w finale Sacrum Profanum 2012

Pomimo, że nie jest jeszcze znany program tegorocznej, 10. edycji Sacrum Profanum, wiadomo już, że na zakończenie festiwalu zaprezentują się islandzki zespół Sigur Rós, wykonujący muzykę rockową oraz Kronos Quartet. Zapowiada się zatem fantastyczny finał jubileuszowej odsłony krakowskiego festiwalu. Koncerty odbędą się 16 i 17 września w hali ocynowni ArcelorMittal Poland. Bilety na te wydarzenia będzie można nabywać od 1 marca.

Po trzech latach przerwy w działalności wracają z nowym materiałem. Introwertycznym, minimalistycznym, eksperymentalnym - dopełnionym doświadczeniami z solowych projektów członków grupy. Na jedynych koncertach w Polsce i tylko tu - w Krakowie - ze szczególnym gościem, z którym wielokrotnie się spotkali, ale jeszcze nigdy na tej samej scenie. Panie i Panowie - Sigur Rós i Kronos Quartet! (Filip Berkowicz - Dyrektor Artystyczny Festiwalu Sacrum Profanum)

Sigur Rós to islandzki zespół założony w 1994 roku, grający szeroko pojętą muzykę rockową, znany jest głównie z wyróżniającego się, falsetowego głosu wokalisty oraz efektów brzmieniowych uzyskiwanych dzięki technice gry smyczkiem na gitarze elektrycznej. Grupa powstała w Reykjavíku, stolicy Islandii, z inicjatywy Jóna Þór Birgissona (gitara i wokal), Georga Hólma (gitara basowa) i Ágústa Ævara Gunnarssona (perkusja). Nazwa Sigur Rós, w polskim tłumaczeniu Róża Zwycięstwa, pochodzi od imienia siostry lidera grupy, Sigurrós, która obchodzi urodziny tego samego dnia, w którym powstał zespół. Początek działalności formacji wyznacza kontrakt z lokalną wytwórnią Smekkleysa, nakładem której wydany został ich pierwszy album "Von" - „Nadzieja” (1997), a rok później, kolekcja remiksów "Von brigði". W 1998 roku do zespołu dołączył Kjartan Sveinsson, grający na keyboardzie. Wydany w 1999 roku album Ágætis byrjun (pol. „Dobry Początek”), odniósł sukces, przynosząc zespołowi międzynarodową sławę, a w Islandii osiągając status platynowej płyty. Popularność Sigur Rós rosła, na co miała wpływ m.in. współpraca z Radiohead nad realizacją ścieżki dźwiękowej do baletu Merce'a Cunninghama "Split Sides". Utwory zespołu pojawiły się w ramach ścieżek dźwiękowych filmów i seriali telewizyjnych, takich jak Vanilla Sky, 24 godziny oraz CSI i V. Po sukcesie płyty perkusista Ágúst Ævar Gunnarsson zrezygnował z dalszej współpracy, by zająć się grafiką. Zastąpił go Orri Páll Dýrason. W 2002 roku światło dzienne ujrzał album ( ). Początkowo żaden z utworów nie był oznaczony, jednak później zespół udostępnił na swojej stronie internetowej ich tytuły. Piosenki z ( ) wykonane są w autorskim języku Vonlenska, pol. „język nadziei”. W 2004 roku zespół wydał EPkę "a Ba Ti Ki Di Do", zawierającą trzy skomponowane na potrzeby projektu utwory. Rok później ukazała się płyta "Takk...", pol. „Dziękuję”. Singel Hoppípolla z tegoż albumu został wykorzystany m.in. jako tło zwiastunów serii programów popularno-naukowych BBC, Planet Earth. Piąty album formacji "Með suð í eyrum við spilum endalaust", pol. „Z brzęczeniem w uszach gramy bez końca” pojawił się na rynku w 2008 roku. Warto wspomnieć o dużym sukcesie filmu "Heima", pol. „W domu” (1997), który jest zapisem niecodziennego turnée zespołu po swojej ojczyźnie; koncertów w lokalnych domach kultury, w opuszczonych postindustrialnych budynkach czy w scenerii gór, z zapierającą dech w piersiach przyrodą Islandii w tle. W 2011 roku światło dzienne ujrzał drugi film zatytułowany "Inni", czy jak wolimy, pierwsza koncertowa płyta DVD, dokumentująca ostatnia trasę koncertową zespołu w 2008 roku, zawierająca materiał muzyczny ze wszystkich 5 albumów wydanych przez zespół. Lider zespołu Jón Þór Birgissona prowadzi również równolegle karierę solową. W ramach trasy koncertowej związanej z promocją solowego albumu "Jónsi – go", wystąpił dwukrotnie w Krakowie podczas Sacrum Profanum 2010.

Kronos Quartet – Przez niemal 40 lat Kronos Quartet z San Francisco w składzie David Harrington, John Sherba (skrzypce), Hank Dutt (altówka) oraz Jeffrey Zeigler (wiolonczela) konsekwentnie realizuje autorskie wizje artystyczne, zakładające odważne poszukiwania twórcze oraz poszerzenie zakresu i kontekstu aktywności kwartetu smyczkowego. Dzięki tym działaniom zdobywca nagrody "Grammy”, Kronos Quartet, stał się jednym z najbardziej utytułowanych i poważanych zespołów naszych czasów. Wykonał setki koncertów na całym świecie, wydał 45 albumów, zamówił przeszło 750 nowych utworów oraz aranżacji na kwartet smyczkowy. W 2011 roku, Kronos Quartet, jako jedyny zespół na świecie, miał w swoim dorobku dwie z najbardziej prestiżowych nagród w dziedzinie muzyki – „Polar Music Prize” oraz „Avery Fisher Prize”. Istotnym elementem aktywności kwartetu są starannie budowane wieloletnie relacje o często bliskim, prywatnym charakterze z najznamienitszymi kompozytorami naszych czasów, takimi jak, m.in. Terry Riley, Philip Glass, Steve Reich (Stany Zjednoczone); Franghiz Ali-Zadeh (Azerbejdżan); Henryk Górecki (Polska); Osvaldo Golijov (Argentyna). Wśród wielkich osobowości muzycznych z całego świata, z którymi zespół współpracuje, znajdują się artyści tacy jak: wirtuoz chińskiej lutni pipa Wu Man; legendarna bollywoodzka pieśniarka Asha Bhosle; inuicka pieśniarka Tanya Tagaq; meksykańscy rockmani Café Tacuba; sławna azerska pieśniarka Alim Qasimov; czy legenda amerykańskiej sceny piosenki, songwriter Tom Waits. Powołane przez muzyków stowarzyszenie Kronos Quartet/Kronos Performing Arts Association stawia sobie za cel wsparcie merytoryczne oraz pomoc młodemu pokoleniu uzdolnionych muzyków i kompozytorów, a także wspólne tworzenie, wykonywanie oraz rejestracje nowych utworów. Pięć miesięcy każdego roku kwartet spędza w trasie koncertowej, pojawiając się w najbardziej prestiżowych salach koncertowych świata oraz na najważniejszych festiwalach. Dyskografia Kronos Quartet jest niezwykle bogata – wydany nakładem wytwórni Nonesuch album pt. "Pieces of Africa" (1992), stanowiący prezentację twórczości kompozytorów o afrykańskich korzeniach, błyskawicznie uplasował się w czołówce rankingu Classical and World Music magazynu Billboard; album pt. Nuevo (2002), będący przekrojową prezentacją meksykańskiej kultury muzycznej, nominowany został do „Nagrody Grammy”; Lyric Suite Albana Berga (2003), uhonorowane zostało „Nagrodą Grammy”; czy w końcu głośny album Floodplain (2009), prezentujący muzykę z regionów świata targanych przeróżnymi konfliktami.

mat. organizatora