Pięć dekad działalności, szesnastu improwizatorów i trzy wyjątkowe wieczory w jednym wyjątkowym mieście. Na początku marca 2020 roku miłośników jazzu improwizowanego czeka coś naprawdę niezwykłego. Jako preludium do nadchodzącej w tym roku 15. edycji Krakowskiej Jesieni Jazzowej odbędzie się wyjątkowy cykl koncertów, będących celebracją jubileuszu pięćdziesięciolecia kolektywu London Jazz Composers Orchestra.
Olivier Benoit - gitarzysta, kompozytor od niedawna także artystyczny szef jednej z najbardziej znakomitych orkiestr europejskiego jazzu Orchestre National de Jazz. Dwa lata temu zgromadzil jeden z najbardziej zróżnicowanych pod względem obsady, doświadczeń i brzmienia skłąd słynnej orkiestry i jak twierdzi wielu poprowadził ONJ na zupełenie nową drogę. Dowody tego dostaliśmy na pierwszych dwóch płytach zespołu pod jego wodzą. Europa - Paris i Europa - Berlin. Dziś specjalnie dla nas w wywiadzie Urszuli Nowak.
Na kartach "Wahadła Foucaulta" Umberto Eco jest miejscem historycznych wydarzeń, mekką nauki. W arcydziele "À la recherche du temps perdu" Marcela Prousta stanowi przechowalnię wspomnień. W "Spóźnionych kochankach" Williama Whartona naiwnie obnaża swój romantyzm. A jaki jest Paryż w kompozycjach Oliviera Benoit? Nie jest żadnym z opisanych Paryżów. A jednocześnie jest każdym z nich. Bo tym, co urzeka w jednym z najbardziej kosmopolitycznych miejsc na ziemi, jest jego różnorodność i nieustająca od wieków chęć poszukiwania.
Orchestre National de Jazz to blisko trzydzieści lat historii. "Europa Berlin", to drugi po "Europa Paris" album, jaki ukazał się od 2014 roku, gdy na czele paryskiej orkiestry jazzowej stanął gitarzysta i kompozytor Olivier Benoit. Wraz z odświeżoną wizją zespołu, pojawiła się dalece niekonwencjonalna, autorska muzyka, w której brzmieniu odnajdujemy ślady energii wielkich stolic Europy.
W Polsce, kraju, który tak bardzo przecież szczyci się swoimi jazzmanami, chwali nimi gdzie tylko się da, ale na co dzień raczej o nich nie lubi pamiętać i przypomina sobie o nich dopiero kiedy ci własnymi staraniami, wielkim trudem zdobędą szacunek za granicą, to rzecz niemal niepojęta. Może stać się tak, że z inicjatywy rządowej powstaje narodowa orkiestra jazzowa. Nie tylko powstaje, ale jest przezeń subwencjonowana i to nie tylko okazjonalnie, w roku wyborów, ale przez cały czas jej istnienia.
Orchestre National de Jazz to blisko trzydzieści lat historii. "Europa Berlin", to drugi po "Europa Paris" album, jaki ukazał się od 2014 roku, gdy na czele paryskiej orkiestry jazzowej stanął gitarzysta i kompozytor Olivier Benoit. Wraz z odświeżoną wizją zespołu, pojawiła się dalece niekonwencjonalna, autorska muzyka, w której brzmieniu odnajdujemy ślady energii wielkich stolic Europy.
9-go października, w sali "COLUMBUS", Sheraton Sopot Hotel, w ramach tegorocznej edycji Sopot Jazz Festival usłyszymy aż trze składy. Wieczór otworzą holenderski pianista Jasper van't Hof oraz węgierski saksofonista Tony Lakatos. Zaraz po nich na scenie pojawi się Chambertones Trio. Ostatnim koncertem wieczoru będzie występ Daniel Humair Quartet.
Na kartach "Wahadła Foucaulta" Umberto Eco jest miejscem historycznych wydarzeń, mekką nauki. W arcydziele "À la recherche du temps perdu" Marcela Prousta stanowi przechowalnię wspomnień. W "Spóźnionych kochankach" Williama Whartona naiwnie obnaża swój romantyzm. A jaki jest Paryż w kompozycjach Oliviera Benoit? Nie jest żadnym z opisanych Paryżów. A jednocześnie jest każdym z nich. Bo tym, co urzeka w jednym z najbardziej kosmopolitycznych miejsc na ziemi, jest jego różnorodność i nieustająca od wieków chęć poszukiwania.
Wolność jako przestrzeń pomiędzy regułami, które akceptujemy albo które sobie sami nakładamy. Może ona przybierać bardzo różne wymiary, pokazywać się nam na wiele sposobów i oznaczać dla każdego coś zupełnie innego. Czasami tę przestrzeń wolności w muzyce chcemy rysować szeroko, tak szeroko, że jedyne co twórcę będzie ograniczało to jego własne osobnicze ograniczenia. Reguły stylu, granice estetyki tracą wówczas na znaczeniu i liczy się czysta ekspresja. Tak podchodzili do wolności wielcy europejskiej free improvised jak Derek Bailey, Evan Parker czy Peter Kowald.
