Cut Out

Podobno grali ze sobą właśnie jako Cutout już od 2017 roku. Kwintet wymienionych w tytule recenzji muzyków długo zatem przymierzał się do swojego debiutanckiego albumu. Jednak nie dlatego, że tak intensywnie pracował nad materiałem. Artystom odpowiedzialnym za zawartość “Cutout”, w przerwie na inne projekty, wystarczył zaledwie jeden styczniowy dzień w 2019 roku na to, by zarejestrować muzykę, której teraz można z dużą przyjemnością posłuchać. Za jej wydanie odpowiedzialna jest mała, niezależna wytwórnia z Bostonu. Prowadzą ją saksofonista Jorrit Diijkstra i pianista Pandelis Karayorgis. Obaj osiedli w Stanach i zapraszają do współpracy kolejnych artystów.

Na zawartość “Cutout” składają się bardzo żywiołowe i zróżnicowane improwizacje, które powstały na bazie różnych technik aranżacyjnych. To doskonale słychać i trudno się tymi wszystkimi pomysłami na raz nasycić. Niełatwo jest też je ogarnąć nawet przy kolejnych odsłuchach. Być może po prostu nie warto układać sobie tej muzyki w głowie. Z pewnością jest intrygująca i nietuzinkowa. Na tyle nieoczywista, że często zmierza w zaskakujących kierunkach i jest wypadkową wpływów europejskiego i amerykańskiego jazzu.

Ogromne wrażenie robią tu na mnie wszyscy muzycy. Chciałbym jednak szczególnie wyróżnić puzonistę Jeba Bishopa, którego słuchacze jazzu znają m.in. ze współpracy z Alexandrem von Schlippenbachem, Kenem Vandermarkiem czy Robem Mazurkiem. Mniej znany jest grecki pianista Pandelis Karayorgis, który grał np. z saksofonistą Guilermo Gregorio. Warto jednak odnotować, że na ten rok zapowiadana jest jego płyta z basistą Damonem Smithem i perkusistą Erikiem Rosenthalem. A zostanie wydana przez Fundację Słuchaj! Czekam zatem na kolejne projekty. I wracam do słuchania “Cutout”, bo za szybko się kończy.