Przeczytaj

  • Na wszystko musi być czas - wywiad z Tomaszem Dąbrowskim

    Z polskim trębaczem rozmawiam chwilę po premierze nowego albumu zespołu Ocean Fanfare. Pytam o solowy projekt artysty oraz próbuję się dowiedzieć, jak współpracuje się z muzykami z Japonii.

    Poprzednim razem mieliśmy okazję rozmawiać w trakcie Twojej solowej i urodzinowej trasy składającej się z 30 koncertów w 30 miastach. Jak z perspektywy kilku lat, które od tego czasu minęły, postrzegasz ten projekt?

  • Dark Blue

    Co mają z sobą wspólnego Teaca w Transylwanii i Detroit w stanie Michigan? Od dwóch dekad trajektorie muzycznych peregrynacji przebiegające przez te miejsca krzyżowały się wielokrotnie w miejscu, którego artystyczne współrzędne zawierały nazwiska: Alex Harding i Lucian Ban.  Pierwszy to pierwszorzędny saksofonista, o wszechstronnych zainteresowaniach i pokaźnym dorobku, drugi – świetny pianista rumuńskiego pochodzenia, mogący się pochwalić wspólnymi projektami m.in.

  • “It’s OK not to like everything you hear” - Rafal Sarnecki talks with a New York drummer Colin Stranahan

    You were born in Denver, Colorado and actively working on the local jazz scene while still a teenager. Do you miss the scene in Denver? What are the main differences between the jazz scenes in Denver and New York?

  • “Nie musisz zachwycać się każdą muzyką, którą słyszysz” - Rafał Sarnecki rozmawia z nowojorskim perkusistą Colinem Stranahanem

    Colina Stranahana poznałem w 2008 roku, kiedy razem studiowaliśmy na wydziale Jazz & Contemporary Music Program w New School University w Nowym Jorku. Już wtedy był gwiazdą uczelni, wszyscy studenci zachwycali się jego niesamowitym feelingiem oraz kreatywnością i zapraszany był do wielu uznanych projektów muzycznych. Obecnie po dziewięciu latach Colin nadal mieszka w Nowym Jorku i mogę z przekonaniem powiedzieć, że stał się jednym z najważniejszych perkusistów nowojorskiej sceny jazzowej. Znany jest ze współpracy z takimi muzykami jak Kurt Rosenwinkel, Jonathan Kreisberg, Dr.

  • Contemporary Chaos Practices Two Works for Orchestra with Soloists

    W minionych tygodniach, w odniesieniu do wrocławskiego Jazztopadu, niemało zostało powiedziane – zarówno w prywatnych dyskusjach, jak i na ogólnodostępnych forach – na temat sensu zamawiania przez festiwale kompozycji u jazzowych artystów, często z myślą o powoływanych specjalnie w tym celu muzycznych kolektywów. To przedsięwzięcia ryzykowne, ale nieraz przynoszące pożądany skutek: gdy partytury powstałych utworów trafiają w studyjny bądź koncertowy obieg i ich życie trwa.

  • AJMiLIVE #15

    Francuska seria koncertowa, jaka odbywa się zapewne cyklicznie w miejscu zwanym AJMi - La Manutention(Marsylia), odcinek piętnasty. Obok naszych bohaterów (Alex, tylko klarnet), dwójka lokalnych muzyków - Emmanuel Cremer na wiolonczeli (a raczej jej mutacji zwanej violoncelle) oraz Lionel Garcin na saksofonach (głównie sopranowym, czasami także altowym, o ile ucho recenzenta nie jest zawodne). Dwie improwizacje, łącznie niespełna 35 minut, które miały miejsce pod koniec maja 2015 roku.

  • First Nature

    Tomasz Dąbrowski po czterech latach przerwy wraca z nową płytą kwartetu Ocean Fanfare. Poprzednie wydawnictwo zatytułowane “Imagine Sound Imagine Silence” było bardzo ciekawą propozycją i co nie jest zaskakujące, kolejny album nie ustępuje pod tym względem poprzedniczce. Jak można wyczytać w materiałach prasowych, “First Nature” jest pierwszą częścią trylogii dotyczącej zmian klimatu. No dobrze, temat zatem ważny i na czasie, ale z jakim klimatem muzycznym mamy tu do czynienia?

  • Sumpflegende

    Katalońskie trio Phicus (Ferran Fages – gitara elektryczna, Àlex Reviriego – kontrabas, Vasco Trilla – perkusja) swoje życie artystyczne rozpoczęło dwa lata temu.

  • Real Enemies

    Nie pierwszy to raz, gdy nazwisko Darcy’ego Jamesa Argue się na łamach jazzarium.pl pojawia, ale każdą taką wzmiankę warto uważnie badać. I wcale nie dlatego, że jest to kompozytor uzdolniony wybitnie, ale w pierwszym rzędzie dlatego, że ze swego talentu umiejętnie i bezpardonowo korzysta, cały ów potencjał przekładając na wyniki swojej pracy. Czyli na muzykę, za pomocą której  – bez owijania w bawełnę – artysta wskazuje współczesnym orkiestrom jazzowym nowy kierunek. Czyni to metodycznie i bez pośpiechu – Real Enemies jest dopiero trzecią płytą jego Secret Society.

  • YRU Still Here?

    Kiedy artysta dostrzega, że sprawy na świecie idą w złym kierunku, zazwyczaj w odpowiedni sposób reaguje a im bardziej nieciekawie robi się dookoła, tym większy nacisk kładzie na konfrontacyjny wydźwięk swojej sztuki. Marc Ribot najwyraźniej czuje dokręcanie śruby coraz dotkliwiej, bo na najnowszej płycie Ceramic Dog obrasta szorstką sierścią i obnaża kły, podczas gdy gitarzysta zadaje pytanie „Po co tu jeszcze jesteś? Czy podoba Ci się to, co teraz widzisz?”

  • Everything happens spontaneously - an interview with Francois Carrier

    In November you're going to cooperate with Marcin Bozek. What are your plans for this collaboration?

    There are no plans. That’s the beauty of this music. There are never any plans. It’s all about being spontaneous. Marcin Bozek, joined Michel Lambert and I for the first time in 2017 with tenor saxophonist Tomek Gadecki. Then last year, we had the opportunity to play as a trio which was different from having two horns. I was very happy to hear Marcin on the French horn last year. So, as a trio, the plan is to play music that we don’t know, that comes from within.

  • Wszystko dzieje się spontanicznie - wywiad z Francois Carrier

    W listopadzie będziesz współpracować z Marcinem Bożkiem. Jakie masz plany dotyczące tej kooperacji?

  • Ithra

    Dave Rempis jest prawdopodobnie najwybitniejszym obecnie saksofonistą otwartej muzyki free i współczesnego eksperymentalnego jazzu. Czułem że tak jest od pierwszego z nim spotkania - wtedy gdy usłyszałem go na koncertach z Vandermark Five w 2005 roku i za każdym kolejnym, w roku 2007, w międzynarodowym tentecie Resonance oraz w projekcie FOUR (Zimpel/Rempis/Tokar/Daisy). Świetny rytmicznie, potężny sonorystycznie; melodyjny, ekspresyjny oraz niezwykle inwencyjny jako improwizator. Rempis jest dziś jednym z głównych kreatorów chicagowskiego jazzu.

  • Fyah

    Ten już stosunkowo doświadczony tubista, choć reprezentuje młodą brytyjską scenę jazzową, długo kazał nam czekać na swój debiutancki album. Występował na płytach Sons Of Kemet, czyli zespołu saksofonisty Shabaki Hutchingsa, czy współpracował z Makayą McCravenem. Na własne konto nagrał tylko EPkę “Aspirations” i to aż cztery lata temu. Długo więc trzeba było czekać na debiut. Teraz jednak mamy okazję posłuchać Theona Crossa w formie albumowej i wreszcie można sprawdzić, czy spełnił pokładane w nim od pewnego czasu oczekiwania.

  • Sacrum Profanum

    Twórczość Adama Bałdycha od początku skażona jest specyficznym romantyzmem, pierwiastkiem melancholii, który często balansuje na granicy przytulności i banału. Do tej pory, w dyskografii skrzypka granica nie została przekroczona. Na światło dzienne, właśnie wyszła jego piąta płyta -  „Sacrum Profanum”. I choć album jest niezmiernie ckliwy, to temu materiałowi nie sposób odmówić poetyckości i nie dać się wciągnąć w tę subtelną grę pełną romantycznych odniesień wobec muzyki sakralnej.

Strony