Jesteś tutaj

Przeczytaj

Ważny jest kontakt z muzykiem - Piotr Turkiewicz dyrektor wrocławskiego festiwalu Jazztopad w wywiadzie Macieja Karłowskiego

Jazztopad na dobre zaistniał na polskiej jazzowej mapie. Ma pan świadomość, że wyrósł Pan w oczach wielu na poważną konkurencję?

Dochodzą mnie takie głosy, szczególnie często pojawiają się w odniesieniu do festiwalu Jazz Nad Odrą, ale tak naprawdę sądzę, że są to opinie zdecydowanie na wyrost.
- Czytaj dalej wpis Ważny jest kontakt z muzykiem - Piotr Turkiewicz dyrektor wrocławskiego festiwalu Jazztopad w wywiadzie Macieja Karłowskiego
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Tales Out Of Time

Wspólna płyta Petera Brotzmanna i Joe McPhee należała chyba do najbardziej wyczekiwanych przez fanów obu muzyków. Obydwaj to niezwykle silne muzyczne osobowości, powstaje zatem tylko pytanie, który z nich album ten zdominował. Odpowiedź jest tyleż prosta co nieoczekiwana -
- Czytaj dalej wpis Tales Out Of Time
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
„Wszyscy w coś ciągle uderzamy – to naturalne…ale trzymać w ustach kawałek metalu, to już jest chore.” - wywiad Robem Mazurkiem, Jasonem Adasiewiczem i Johnem Herndonem

„Wszyscy w coś ciągle uderzamy – to naturalne… ale trzymać w ustach kawałek metalu, to już jest chore.” O tym, co ważne dla pałkarza, o muzyce z mgły, o uniwersalizmie tria jazzowego, o Yusefie Lateefie i Roscoe Mitchellu, a także o planach Exploding Star Orchestra i Sao Paulo Underground, opowiedzieli po koncercie w warszawskim Powiększeniu członkowie tria Starlicker: Rob Mazurek, John Herndon i Jason Adasiewicz.
- Czytaj dalej wpis „Wszyscy w coś ciągle uderzamy – to naturalne…ale trzymać w ustach kawałek metalu, to już jest chore.” - wywiad Robem Mazurkiem, Jasonem Adasiewiczem i Johnem Herndonem
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Tango Para Charlie

Duet to zespół specjalny. Najmniejszy z najmniejszych. Niekiedy wystarcza do stworzenia pełni muzyki, innym razem jest przedsięwzięciem nieudanym.
- Czytaj dalej wpis Tango Para Charlie
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
The Willow

"The Willow" to druga płyta sygnowana przez pianistę Franka Kimbrougha i wibrafonistę Joe Locke'a. Tu jednak skład poszerzony został w niektórych kompozycjach o kolejnych dwóch muzyków: Tima Riesa - saksofony i Jeffa Ballarda - instrumenty perkusyjne.
- Czytaj dalej wpis The Willow
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Iffy

Już wszyscy wiecie - Chris Speed staje się powoli moim ulubieńcem, gdy tylko gdzieś pojawia się, mówię: "Patrzcie oto wschodząca gwiazda jazzu, oto Chris Speed - zwróćcie na niego uwagę, bo możecie przegapić". Oto nadarzyła się okazja - Chris Speed nagrał płytę w zupełnie innym składzie od tego, do którego przyzwyczaił nas w swoich projektach dla Songlines. Zespół Speeda, to można rzec supergrupa nowojorskiego downtownu - tak przedmieścia dorobiły się swoich super grup.
- Czytaj dalej wpis Iffy
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Sustain

Ta płyta wymaga dużej uwagi. Podobnie zresztą jak cała twórczość Mata Maneriego. Już od jakiegoś czasu jest jasne, że mamy do czynienia z jednym z najbardziej wyrafinowanych wiolinistów muzyki improwizowanej. Jeśli jednak dokładniej przyjrzymy się Sustain zyskamy najlepsze potwierdzenie tego, że jej autor jest nie tylko intrygującym instrumentalistą, ale i kompozytorem oraz leaderem.
- Czytaj dalej wpis Sustain
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
The Mancy Of Sound

Najnowsza płyta formacji Steve Coleman and Five Elements sprawia wrażenie, jakby była kolejną częścią suity z 2010 r. „Harvesting Semblances and Affinities” (która była w Jazzarium płytą dnia 23 sierpnia) – jest jej rozwinięciem zarówno pod względem stylistycznym oraz brzmieniowym, jak i tematycznym: jest to dalszy ciąg opowieści o świecie. Podobieństwa te są na tyle mocne, że jak puściłam te albumy jeden po drugim, miałam wrażenie, jakbym kontynuowała słuchanie tego samego.
- Czytaj dalej wpis The Mancy Of Sound
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Marc Ribot Trio na Komeda Jazz Festival

„We will be playing some music of Albert Ayler, John Coltrane and perhaps other people, ” enigmatycznie nieco oznajmia Marc Ribot. Nie ma potrzeby wyprzedzać dźwięków, wszak to one mają porwać publiczność, a ta z radością przyjmuje zapowiedź. Pierwsze dźwięki gitary, której tło szkicują perkusja i kontrabas, wprowadzają nastrój ukojenia, niespiesznie nawołując skupienie słuchaczy.
- Czytaj dalej wpis Marc Ribot Trio na Komeda Jazz Festival
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Starlicker w Powiększeniu

Starlicker czyli trio Rob Mazurek - kornet, Jason Adasiewicz – wibrafon, John Herndon – perkusja, to 2/3 kwintetu znanego z płyty Sound Is (z Mattem Luxem i Joshem Abramsem), z którym w zeszłym roku odwiedzili Polskę. Jeśli zasadę less is more zastosują konsekwentnie, być może za rok Mazurek przyjedzie do nas tylko z Adasiewiczem w duecie – i to mógłby być przepiękny koncert!
- Czytaj dalej wpis Starlicker w Powiększeniu
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Posłuchaj koncertu Pawła Postaremczaka i Ksawerego Wójcińskiego z Jazzarium Cafe!

Tradycyjna relacje tekstowa ukaże sie tutaj niebawem. Już teraz możecie posłuchać całego koncertu, jaki odbył się wczoraj, w sobotę 29 października w Jazzarium Cafe. Paweł Postaremczak - saksofony, Ksawery Wójciński - kontrabas.
- Czytaj dalej wpis Posłuchaj koncertu Pawła Postaremczaka i Ksawerego Wójcińskiego z Jazzarium Cafe!
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Paal Nilssen-Love musi kochać Kena Vandermarka

W każdym roku jest taki okres, kiedy w kalendarzu koncertowym zionie pustką. Słuchanie nagrań nie jest w stanie jej wypełnić. W tym jałowym okresie przydaża się jednak jakiś pojedyńczy gig. Wtedy, wygłodniały muzyki na żywo słuchacz w te pędy wsiada do środka komunikacji, czasem do tramwaju, a czasem pociągu, i bieży ile sił w nogach do klubu.
- Czytaj dalej wpis Paal Nilssen-Love musi kochać Kena Vandermarka
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Modern Music

Brad Mehldau nie ma, wbrew pozorom, łatwego życia. Namaszczony na Keitha Jarretta swojej generacji, ma obowiązek nie tylko wydawać świetne nagrania, ale także co i raz jeśli nie zmieniać bieg muzyki, to przynajmniej zaskakiwać. Trzeba przyznać, że temu 41letniemu pianiście z Jacksonville całkiem nieźle się to udaje.
- Czytaj dalej wpis Modern Music
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Aquifer

Kolejna zaskakująca odsłona Marka Dressera. Tym razem w nieco dziwnym trio z fletami i fortepianem preparowanym. Eklektyczna, balansująca między ciekawą sonorystyką, a jazzowymi improwizacjami muzyka, której ciężko byłoby nadać jakąkolwiek etykietę. Muzyka, która łączy i przeplata najodleglejsze estetyki: od prostego bluesa, przez muzykę rozrywkową lat czterdziestych, po lekko i dojrzale odczytywaną tradycję muzyki poważnej w jej klasycznym i współczesnym wydaniu.
- Czytaj dalej wpis Aquifer
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.
- Odpowiedzi
Plays Fats Waller

Kiedy Aki Takase nagrywała w 2002 r. płytę St. Louis Blues poświęconą utworom W.C. Handy’ego i zaprosiła do współpracy Rudi Mahalla, Paula Lovensa, Nilsa Wograma, Thomasa Herberera i Freda Fritha pomyślałem: „To pewnie jednorazowe zdarzenie”.
- Czytaj dalej wpis Plays Fats Waller
- Odpowiedzi