Tango Para Charlie

Duet to zespół specjalny. Najmniejszy z najmniejszych. Niekiedy wystarcza do stworzenia pełni muzyki, innym razem jest przedsięwzięciem nieudanym.

W "Tango para Charlie" stanęli na przeciw siebie i obok siebie dwaj wirtuozi, wywodzący się jednak z zupełnie innych tradycji. Mariano jest jazzowym saksofonistą altowym (przede wszystkim), nie stroniącym od grania etno jazzu. Sinesi natomiast jest gitarzystą związanym z argentyńskim ruchem Nuevo Tango. Jego marzeniem było zespolenie dwu elementów: nowego tanga argentyńskiego z jazzem. Efekt tego zamierzenia to omawiana płyta.

Tradycja splatania jazzu z muzyką latynoską trwa już dziesięciolecia. Zwykle związana była z poszukiwaniem innego kontekstu rytmicznego dla improwizacji jazzowych, jednak mamy również nastrojowe bosa novy spopularyzowane przez Stana Getza. Dlaczego muzycy grający muzykę latynoską często sięgają po jazzowych gości, szczerze powiedziawszy nie wiem. Być może są oni dla nich atrakcyjni jako improwizatorzy.

Wspólne przedsięwzięcie Sinesi i Mariano zaliczam do udanych. Niezmiernie udanych. Pomimo, że Sinesi gra swoje, a Mariano swoje dźwięki, z ich stopienia wyszła całkiem atrakcyjna i homogeniczna całość. Muzyka, która atrakcyjna winna być dla każdego. Zarówno dla osoby, która słucha muzyki z punktu widzenia jazzfana, jak i która takiego podejścia do muzyki nie ma. Ładne, melodyjne tematy, dające wrażenie obcowania z muzyką koncertową z jednej strony jak i z muzyką latynoską z drugiej, nie mówiąc już o obcowaniu z jazzem. Dla każdego coś miłego? Tym razem ten komunał nie jest żadną przywarą, a zaletą tej muzyki. W efekcie otrzymaliśmy zestaw kilkunastu utworów nie przenoszący nas w świat niezbadanych dźwięków, nie próbujący tworzyć nowej jakości, jednakże sprawiający niekłamaną radość ze słuchania tej muzyki. A czyż w muzyce o to nie chodzi?