Nowości wydawnicze Multikulti Project i Trybuny Muzyki Spontanicznej

Katalog istniejącej ponad dwa lata kooperacji wydawniczej Multikulti Project i Trybuny Muzyki Spontanicznej zawiera od minionego tygodnia już czternaście pozycji.

Najnowszym wydawnictwem jest płyta „Aliatge”, którą firmują dwaj znamienici i bardzo dobrze już znani Czytelnikom Jazzarium muzycy awangardowej sceny Barcelony – gitarzysta Ferran Fages i saksofonista Albert Cirera. Nagrana w listopadzie 2017 roku płyta zawiera sześć swobodnych improwizacji, bardzo charakterystycznych dla obu muzyków. Z jednej strony współczesna, lubiąca estetykę minimalistyczną, wyważona i bardzo relacyjna stylistyka gitarzysty, z drugiej – temperament, skłonność do eksperymentowania i niebywała swoboda w kreowaniu nowych dźwięków, ze strony saksofonisty.

Poza samymi dźwiękami, wydawnictwo dostarcza nam niezwykle ciekawe i rozbudowane liner notes autorstwa Macieja Lewensteina, autora książki „Polish Jazz Recordings and Beyond”. Czytamy w nich m.in.:
„Awangardowa scena free jazzu i muzyki swobodnie improwizowanej w Barcelonie ma jedną wyjątkową charakterystykę. Artyści tej sceny to niekwestionowani mistrzowie tworzenia „fałszywych dźwięków”. Nazwa ta nie powinna wywoływać skojarzeń z „fałszywymi wiadomościami” - umiejętność tworzenia „fałszywych dźwięków” jest bowiem bardzo pozytywna, twórcza i innowacyjna. Jest to umiejętność generowania z danego instrumentu muzycznego dźwięków przypominających zupełnie inny instrument, zaczerpniętych czasami z estetyki „industrial” & „noise” lub nawet „musique concrète”. Preparowany fortepian może brzmieć jak zestaw perkusyjny, akustyczny kontrabas jak gitara elektryczna, gitara elektryczna jak skrzypce, a saksofon jak one wszystkie razem wzięte.

Seria Trybuny Muzyki Spontanicznej od samego swego początku doskonale reprezentuje tę specjalność Barcelony: kwartet Völga, „Son of Liberty” orkiestry Memoria Uno, „Plom” tria Phicus, „Lisboa’s Work” Alberta Cirery, „Terra Plana” tegoż Alberta i Witolda Oleszaka, czy wreszcie „Venusik” Axela Dörnera, Agustí Fernándeza i Ramona Pratsa. Być może jeszcze większym paradygmatem dla idei „fałszywych dźwięków” jest album „Aliatge” (…).

Albert Cirera jest jednym z najbardziej innowacyjnych saksofonistów światowej awangardy (…). Techniki Alberta, polegające na tworzeniu niezwykłych dźwięków z saksofonu, są nieskończenie bogate: używa klawiszy, ustnika, wkłada przedmioty do instrumentu, blokuje przepływ powietrza na różne sposoby itp. (…). Ferran Fages jest jednym z czołowych, innowacyjnych gitarzystów w dziedzinie swobodnej improwizacji. Jego dyskografia obejmuje prawie 30 płyt, w tym fantastyczne nagrania dla Discordian Records i Creative Sources oraz dwa fenomenalne albumy z Phicusem (jeden dla SMT i drugi z Ilyą Bielorukovem dla Intonema).”

Światowa premiera „Aliatge” miała miejsce kilka dni temu, w trakcie Improwizowanej Trzydniówki w poznańskim Dragonie. W trakcie tej imprezy premiery miały także dwie inne płyty.

Pierwsza z nich - trzynasta pozycja w katalogu serii Spontanicznej – to portugalsko-katalońskie trio Low Vertigo, które tworzą Diego Caicedo na gitarze elektrycznej, Gonçalo Almeida na gitarze basowej i Vasco Trilla na perkusji. Jak twierdzą sami muzycy, Low Vertigo gra „doom improv”, swobodną improwizację w bardzo rockowej, wręcz metalowej estetyce. Ta bardzo energetyczna, głośna i dynamiczna muzyka świetnie sprawdziła się w okolicznościach koncertowych. Publiczność zgromadzona w Dragonie 8 kwietnia śmiało może potwierdzić ten fakt.

W liner notes czytamy m.in. „Zapomnij o gatunkach, stylach, podziałach i innych bzdurach, które wymyślili ci, którzy są głusi na prawdziwe emocje płynące ze swobodnego muzykowania. Jeśli już upierasz się przy tropie gatunkowym – to będzie thriller, doom thriller!”

Dzień wcześniej premierę miała płyta, która początkuje nową serię wydawniczą „Spontaneous Live Series”. Jak po części sama jej nazwa sugeruje, zawiera ona nagrania koncertowe, zarejestrowane w trakcie wydarzeń organizowanych przez Trybunę Muzyki Spontanicznej i Dragon Social Club.

Pod numerem katalogowym 001 ukrywają się nagrania z maja ubiegłego roku, powstałe w trakcie 1. Festiwalu Muzyki Spontanicznej. Słyszymy na nich dwa separatywne duety pianisty Witolda Oleszaka – pierwszy z portugalskim trębaczem Luisem Vicente, drugi z doskonale nam znanym perkusistą i perkusjonalistą z Barcelony – Vasco Trillą.