Bossas & Ballads: The Lost Sessions

Mamy przed sobą płytę zawierającą materiał, na który trzeba było czekać aż 14 lat licząc od chwili nagrania, a 12 od śmierci Getza. Herb Alpert, będący producentem tej zrealizowanej w marcu 1989 r. przez A&M, a zarazem producent pośmiertnego albumu, przyznał, że materiał z tej sesji gdzieś się zapodział, wszyscy bowiem byli bardzo zaangażowani w produkcję ambitnego albumu „Apasionado”.

„Zagubiona  sesja” to zaledwie dziewięć utworów, nieco ponad godzinę grania, ale za to jakiego! Obok lidera usłyszycie tu muzyków z czołówki: pianista Kenny Barron, basista George Mraz oraz perkusista Victor Lewis. Słowem, regularny ówczesny zespół Stana Getza. Większość zamieszczonych na płycie kompozycji to utwory Kenny'ego Barona: inspirowane sambą, pełne subtelności „bossas” oraz 4 dziełka utrzymane w kon­wencji balladowej, utwory  „Yours and Mine” Thada Jones'a, „odkryte” przez Johna Coltrane'a,  „Soul Eyes” pióra Mala Waldrona, jak  również piosenki S. Riversa czy R. Freemana  i J. Gladstonea.

We wspomnieniu dołączonym do pięknego albumu „People Time” Kenny Barron pisał: Stan zaskakiwał młodzieńczym stosunkiem do muzyki. Wszystkich nas jednak niepokoił jego stan zdrowia. Już po tym, gdy zdiagnozowano u niego chorobę nowotworową, latem 1989 r. Getz, Barron, Mraz i Lewis odbyli sześciotygodniowe tourne po Europie. Krytycy pisali, że być może to ostatnia okazja słyszeć Stana na żywo, sam Getz natomiast, świadom nieuniknionego, zdawał się być szczęśli­wy, wyglądał zdrowo i grał  jak nigdy dotąd. Oddajmy znów głos Barronowi: Jego muzyka jest czymś  specjalnym, rzeczywistym, szczerym, czystym w pięknie, wolnym od bólu a może właśnie dzięki niemu  zaistniałym. Niech to wystarczy za cały komentarz do „Zaginionej Sesji”.