The Triangle

The Triangle, płyta tria Arild Andersen - kontrabas, Vassilis Tsabropoulos - fortepian i John Marshall – perkusja, jest jednym z wielu przykładów ilustrujących pewne tendencje, pojawiające się nie tylko w jazzowym pionie ECM, ale chyba również w światowej produkcji fonograficznej.

Jest to niewątpliwie płyta udana. Zawiera solidną porcję bardzo dobrego jazzu na fortepianowe trio, w którym zdarzenia muzyczne kreowane przez twórców znajdujących się w znakomitej dyspozycji, toczą się logicznie, amplituda nastroju potrafi zainteresować. Tajemnicą jednak pozostaje powód, dla którego ta płyta została zrealizowana.

Pomimo wielu przesłuchań nie mogę się oprzeć wrażeniu, że za tymi urodziwymi dźwiękami nie stoi zbyt wiele. Zapewne dlatego właśnie tak, jak przyjemnie się jej słucha, tak szybko się o niej zapomina. Jest jak klejnocik dobrze oszlifowany, którego refleksy cieszą oko, ale który swym wygładzeniem i regularnością nigdy oglądającego nie zaskoczy. Przyjemność z tej bardzo ECM-owskiej płyty ma wymiar bardzo pobieżnego doświadczenia.

Muzyka nie zapada w pamięć, nie porusza niczego ważnego, nie mówi też o samych muzykach wiele więcej niż to, że są na tyle sprawni i rasowi, aby Manfred Eicher chciał ich regularnie wydawać. Arild Andersen i jego zespół wydają mi się wieść żywot wyznaczany kolejnymi realizacjami płytowymi, ale nie kolejnymi muzycznymi odkryciami.