Sam o sobie mówi: „Moim największym sukcesem jest, to że wciąż jestem na scenie. Mało tego, nadal mam poczucie, że dopiero zaczynam”. Arild Andersen, pomimo 70 lat na karku jest jednym z bardziej kreatywnych, nowatorskich i otwartych kontrabasistów jazzowych. Doskonałe wyczucie stylu i silne, przestrzenne brzmienie to atuty, dzięki którym już lata temu zdominował europejskich kontrabasistów. Obecnie płyty Arilda Andersena ludzie kupują w ciemno. Nic dziwnego, bo każdy projekt z jego udziałem to stylistyczna perełka.
Nie tak całkiem dawno w moje ręce trafił tegoroczny krążek tria: Arild Andersen, Paolo Vinaccia i Tommy Smitha – In-house Science wydanego staraniami oficyny wydawniczej ECM. Skandynawski jazz ma w swojej galerii sław nazwiska, które rezonują w świadomości fanów muzyki.
Ekspresyjny trębacz i kompozytor, którego szerokie zainteresowania zahaczają o jazz, muzykę klasyczną i nowoczesną muzykę kreatywną bez ścisłych gatunkowych podziałów, Markus Stockhausen zyskał światowe uznanie za swoje różnorodne produkcje. Jako syn znanego współczesnego kompozytora Karlheinza Stockhausena od lat 70. XX wieku jest częścią międzynarodowej sceny muzycznej. Stockhausen zyskał uznanie pracując z ojcem od mniej więcej 25 lat. Ma na koncie występy z London Sinfonietta, Metropole Orkest czy Swiss Jazz Orchestra. Z biegiem lat zdobywał kolejne pochwały i liczne nagrody.
W jednym z ostatnio publikowanych felietonie Marcin Olak narzekał, że nie ma tyle ile by chciał czasu na słuchanie ciekawej muzyki, która wpada mu ostatnio w ręce. Tęskni za tym, żeby poświęcić albumowi na przykład miesiąc. Nie wyjmować go z odtwarzacza i delektować się dźwiękami. Zapoznawać się z koncepcją twórczą, dać czas sobie i muzyce. I to jest w istocie dramat, bo może okazać się, że w takim biegu nazbyt spiesznym, coś umknie, coś pozostanie ukryte i ujmie tym samym radości obcowania z muzyką.
Grał z Janem Garbarkiem, Sonny Rollinsem, Dexterem Gordonem czy Chickiem Coreą albo Billem Frisellem. Przez lata stał się wielką postacią europejskiej sceny jazzowej i słusznie cieszy sięstausem legendy muzyki Starego Kontunentu. Arild Andersen zapisał się też w historii naszego jazzu kiedy to razem Jonem Christensenem zasilił trio Tomasza Stańko i nagrał znakomity album „Bluish”.
W latach 90. Ray Brown nagrał cykl płyt opatrzonych wspólnym tytułem „Some Of My Best Friends Are…”. U boku legendarnego mistrza kontrabasu wystąpili saksofoniści, pianiści, trębacze, gitarzyści i wokaliści, wśród nich rzecz jasna wielkie osobistości z każdej z dziedzin. I tak pomyślałem sobie, że gdyby dobrze przypatrzeć się własnym muzycznym upodobaniom to także, w ogromie wspaniałych twórców światowego jazzu, udałoby mi się zredagować taką listę muzyków, z którymi muzyczna znajomość przerodziła się z czasem w muzyczną przyjaźń, a nawet więcej nieprzyjaźń, w wielką zażyłość.
Tomasz Stańko ma już w swoim dorobku nie jeden projekt związany z jazzową aranżacją muzyki Chopina. Wystarczy tylko wspomnieć nagraną z Leszkiem Możdżerem płytę „Chopin-Impresje” czy udział w festiwalu „Chopin i jego Europa” w 2007r. z pianistą Makoto Ozone. Nie było więc zaskoczeniem wystąpienie trębacza na jubileuszowej 10. edycji Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego „Chopin i jego Europa” w Filharmonii Narodowej.
Jutro pan Tomasz Stańko w szacownym otoczeniu Andrzeja Chyry, Marcina Wasilewskiego, Arilda Andersena i Olavi Louhivuoriego zaprezentuje w Filharmonii Warszawskiej Listy Fryderyka Chopina. Pisaliśmy o tym wydarzeniu i o festiwalu Chopin i Jego Europa. Teraz czas podzielić się zaproszeniami na ten koncert.
Zatem 5 podwójnych na jutro na 16 sierpnia czeka na Was. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie konkursowe. A oto i one.
