Jesteś tutaj

Muzyczny trans czyli Hera w Pardon, To Tu

Autor:

Redakcja

„Ale co, jeśli pozwolimy muzyce po prostu wejść w życie, dać jej miejsce i czekać, aby zobaczyć, co się dzieje?" To pytanie zostało postawione przez Wacława Zimpla, założyciela Hery. Głównym celem projektu jest wprowadzenie do muzycznego transu, który przełamuje bariery między sceną a widownią, ułatwianie spontanicznej wymiany. Dlatego Hera gra na żywo. Ich muzyka przechodzi przez ciągłe przemiany, wymykając się kolejnym próbom opisu lub ją jej klasyfikacji”. Hera wystąpi jutro, 18 grudnia w Pardon, To Tu o godz. 20.30.

Po wydaniu znakomicie przyjętej koncertowej płyty „Seven Lines” Hera po raz kolejny zagra na scenie Pardon, To Tu:

Wacław Zimpel - klarnet  
Ksawery Wójciński - kontrabas  
Paweł Postaremczak - saksofon
  Paweł Szpura - perkusja

Wacław Zimpel jest klasycznie wykształconym klarnecistą oraz kompozytorem. Największe inspiracje czerpie z sakralnej i rytualnej muzyki różnych kultur. W swoich kompozycjach często odnosi się do dawnych kompozytorów tworząc swoiste, współczesne polemiki lub komentarze muzycznych tradycji. Jest liderem dwóch zespołów, Hera oraz międzynarodowego Undivided, współtworzy Resonance, orkiestrę Kena Vandermarka. Ksawery Wójciński to niezwykle wszechstronny, klasycznie wykształcony kontrabasista, swobodnie poruszający się w stylistykach sięgających od muzyki dawnej po współczesną muzykę improwizowaną. Wójciński dysponuje bardzo charakterystycznym, głębokim dźwiękiem i wyjątkowym poczuciem rytmu, przywołując na myśl wielkich kontrabasistów afroamerykańskich. Jego wirtuozowska technika smyczkowa pozwala mu na prowadzenie partii melodycznych wchodząc w równoprawny dialog z solowymiinstrumentami. Paweł Postaremczak - jeden z najciekawszych saksofonistów na polskiej scenie. Charakteryzuje go wyjątkowo liryczny i ekstatyczny styl, będący kontynuacją tradycji wielkich mistrzów saksofonu jak John Coltrane czy Pharoah Sanders. Jego gra hipnotyzuje. Z niezwykłą świadomością tworzy frazy niepowtarzalne, trudne do zapomnienia. Paweł Szpura – perkusista, którego styl jest kompilacją wielu tradycji. W jego grze można usłyszeć inspiracje perkusją czarnej i arabskiej Afryki, tradycje tureckie, a także nawiązania do amerykańskich perkusistów rockowych z lat 60-tych i 70-tych. Szpura operuje tymi stylistykami z niezwykłą lekkością, zaskakując słuchacza rozwiązaniami rytmicznymi lub wprowadzając go w głęboki trans, to sprawia, że jest kontynuatorem tradycji Eda Blackwella i Hamida Drake’a.
 