14 marca Nels Cline wyda album ze swoim zespołem Consentrik Quartet o tym samym tytule. W jego skład wchodzą: saksofonistka Ingrid Laubrock, basista Chris Lightcap i perkusista Tom Rainey. Album, pełen swingujących i elektryzujących momentów, jest wyrazem głębokiego porozumienia w zespole oraz wszechstronności Cline'a zarówno jako instrumentalisty, jak i kompozytora. Consentrik Quartet będzie dostępny w ekskluzywnej wersji kolorowej płyty winylowej, czarnej płyty winylowej, CD lub cyfrowo.
Od kilku lat z wielką uwagą śledzę twórczość Kris Davis, kanadyjskiej pianistki, kompozytorki, a ostatnio także wydawcy (Pyroclastic Records), która w 2001 przeniosła się do Nowego Jorku i w krótkim czasie zaistniała w gronie charakterystycznych muzyków: Tima Berne, Billa Frisella, Johna Zorna, Henry'ego Threadgilla, Craiga Taborna, Tyshawna Soreya, Erica Revisa, Michaela Formanka czy Mary Halvorson. Bardzo podoba mi się jej ostatnia płyta "Diatom Ribbons". Lubię taką muzykę, w której improwizacja podporządkowana jest kompozycji i wpisana jest w jakiś szerszy muzyczny pomysł.
Pozostajemy w ogniu gorącej, na poły rockowej gitary, zasilanej prądem dużej mocy. Jedna z dwóch najnowszych płyt w dzisiejszym zestawie. Znów sami znajomi, choć nie wszyscy kojarzeni bywali jak dotąd, z równie ekspresyjnymi zachowaniami: Larry Ochs - tradycyjnie tenor i sopranino, Nels Cline – gitara elektryczna i efekty oraz Gerald Cleaver – perkusja. Trzy improwizacje, 49 minut, nagrane w grudniu 2016 roku.
Na płyty Anthony’ego Braxtona czekamy w wypiekami na twarzy. Tym razem płyta szczególna bo nagrana w składzie kwartetowym gdzie z legendarnym konceptualistą i kompozytorem występują: Nels Cline – gitary, Greg Suanier – perkusja i stały towarzysz braxtonowskich muzycznych poszukiwać trębacz Taylor Ho Bynun.
To była zdumiewająca informacja. Nels Cline – gitarzysta, który całe życie trzymał się daleko od jazzowego mainstreamu, wielkich korporacji wydawniczych wyda płytę w Blue Note – symbolu tegoż mainstreamu i gwiazdy wśród wielkich płytowych korporacji!
Tegoroczny festiwal Jazz Jamboree to spotkania różnych muzycznych tradycji, osobowości, stylów. To powrót do idei jamboree, czyli spotkania i artystycznej wypowiedzi w muzyce wolności, czyli jazzie. W czasie czterech listopadowych wieczorów (2 – 5 listopada) zobaczymy i usłyszymy muzyczne projekty sygnowane najciekawszymi jazzowymi nazwiskami, polskimi i światowymi.
Nawet jeśli znajdziesz na mapie miejscowość, w której się wychowałem, nie znaczy to, że znajdziesz ją na powierzchni planety. Najbliższe miasto położone jest dwie godziny drogi stąd. Przez długi czas nie było tam elektryczności, prądu, a ulewny deszcz skutecznie zmywał jedyną drogę. Dorośli z miasteczka sami prowadzili dla nas prywatną szkołę. Byłam za wysoka by chodzić do drugiej klasy. Ósmą przeskoczyłam, bo była nas tylko piątka w roczniku. Moi rodzice są muzykami folkowymi. Często więc graliśmy, śpiewaliśmy, jeździliśmy na festiwale.
Był remanent płyt polskich teraz czas na mały remanent zagraniczny. Kilka wydawnictw, o których powinienem napisać wcześniej, a o któych napisać się nie udało
John Scofield – Country for Old Man (Impulse!) ***1/2
