22 października startuje 5. edycja festiwalu, który posługując się językiem muzyki współczesnej prezentuje publiczności program, w którym duchowość różnych kultur wyraża się poprzez sztukę. Zaproszeni artyści kreują podczas festiwalu muzyczne doświadczenia łączące przeszłość z teraźniejszością, sacrum z profanum, kulturę lokalną z globalną, prezentując muzykę, która dotyka głębokich emocji, otwierając na pokojowe współistnienie kultur i religii oraz różnorodność wolną od podziałów i przemocy.
Atrium Lincoln Center. Przestrzeń dość nietypowa: na pozór wąska i podłużna, mogąca jednak pomieścić w swych progach ponad 300 słuchaczy. Ze ściany wyrastają tu dwa pionowe ogrody. Scenę zamyka zaś ściana pokryta wielkoformatową, włóczkową instalacją holenderskiej artystki Claudy Jongstra. „Where art lives free” - głosi hasło przewodnie Atrium. Co czwartki występują tutaj muzycy z bliska i daleka. Publiczność zaś zaczyna się gromadzić na długo przed rozpoczęciem koncertu.
Vijay Iyer to bez wątpienia jeden z czołowych współczesnych pianistów jazzowych, do Wrocławia przyjechał by zagrać z kameralnym zespołem smyczkowym Lutosławski Quartet. Była to też druga premiera festiwalowa z prawykonaniem nowej kompozycji Iyera “The Law Of Returns”.
Już po raz trzeci specjalna edycja wrocławskiego Jazztopad Festival odbędzie się w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jest ona organizowana we współpracy z Instytutem Kultury Polskiej w Nowym Jorku i przy w wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza oraz Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Waszyngtonie.
W latach dziewięćdziesiątych John Lurie występował dwukrotnie w Sali Kongresowej: z The John Lurie National Orchestra oraz ze swoim słynnym zespołem The Lounge Lizards. Teraz artsyta powraca do Warszawy jako malarz! Od 13 czerwca do 2go sierpinia będzie można oglądać jego prace w warszawskiej Zachęcie. Wystawa nosi tytuł "Próbuję myśleć. Proszę, bądź cicho”. Jej kuratorem jest Stanisław Welbel. Wystawie towarzyszyć będzie program muzyczny.
Uri Caine to kompozytor i pianista kojarzony z jednej strony z radykalną sceną kultury żydowskiej Johna Zorna, z drugiej z niebanalnymi nagraniami muzyki klasycznej pod szyldem Winter&Winter. Pianista żydowskiego pochodzenia połączył solidne akademickie wykształcenie (także kompozytorskie) z niemal nieograniczoną otwartością oraz elastycznością stylistyczną. Największą sławę przyniosły mu tyleż obrazoburcze, co erudycyjne opracowania wielkich klasyków.
