Ad Libitum

Muszę być obrazoburcą, nie mam wyboru - Susan Alcorn

Niewiele osób na świecie gra muzykę improwizowaną na gitarze pedal steel, a Susan Alcorn jest najciekawszą z nich. Intrygujący jest sam instrument i jego ogromne możliwości brzmieniowe. Fascynująca jest też nietypowa droga rozwoju artystycznego Alcorn - od fascynacji psychodelią, przez zarobkowe granie country w Teksasie, studia u Pauline Oliveros, po free-jazz i swobodną improwizację, koncerty i nagrania z największymi: Fredem Frithem, Le Quan Ninhem, Eugenem Chadbournem, Peterem Kowaldem czy Joem McPhee.

Najpiękniejsza w muzyce jest jej natura - jednocześnie mistyczna i naukowa - słów kilka prosto od Anthony'ego Braxtona.

Jazzarium: Łatwo zetknąć się z opinią, że muzyka Dave’a Brubecka nie jest jazzem, ponieważ jest zbyt mainstreamowa. Inni twierdzą, że twórczość Johna Coltrane’a nie jest jazzem, ponieważ jest wręcz anty-muzyką. Czy pańskim zdaniem istnieje coś takiego jak anty-muzyka?

RGG i goście: Marta Grzywacz, Artur Majewski, Dominik Strycharski - October Suite trafia do sklepów.

Rzeczwistość koncertowa i festiwalowa w pierwszym roku pandemii dała się wszystkim bardzo mocno we znaki. Zamknięte kluby, odwoływane festiwale, lockdowny, niemozliwe podóżowanie, strach przeradzający się lęk, koncerrty do pustej sali, udostępniane szerszej publicznosci w "streamingach" poważnie przewartościowały sposób myslenia o wydarzeniach muzycznych na trwałe. W 2020 roku, w październiku, tuż przed kolejną, tym razem zbierającą diabelskie żniwo falą zakażeń losy kolejnej edycji festiwalu Ad Libitum i nie tylko jego wisiały na włosku.

Izumi Kimura – Słuchanie, zaufanie i brak oczekiwań

Izumi Kimura to pochodząca z Japonii pianistka i kompozytorka, mocno związana ze sceną improwizowaną. Swój ostatni album „Illuminated Silence” nagrała wraz z Barrym Guy’em i Gerry’m Hemmingwayem. Opowiedziała mi o kulisach nagrań, swojej niezawodnej intuicji i o tym czego wymaga od niej gra w zespole.

Swoje dzieciństwo spędziłaś w Japonii. Następnie zdecydowałaś się na przeprowadzkę do Irlandii. Dlaczego akurat tam?

Ad Libitum on-line - ze zbiorów archiwum Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Improwizowanej „Ad Libitum” 2006–2020

Sprawa jest ważna i poważna i ucieszy wszystkich miłośnikow improwizacji. Archwium nagrań festiwalu Ad Libitum otwiera swe powdwoje! Jest co oglądać i jest czego słuchać.

Poniżej cały komunitakt prasowy organizatora.

Szanowni Państwo,

15 festival Ad Libitum tuż tuż.

Wspieramy polskich twórców, bez względu na to, gdzie znaleźli się w czasie pandemii, a także artystów z innych krajów, którzy działają i mieszkają w Polsce. Takie będzie tegoroczne Ad Libitum odbywające się szczególnym czasie, w trudnych rygorach ograniczeń, ale także nowych otwierające się na możliwości współpracy artystów, improwizatorów, kompozytorów.

Stormy Whispers

Trzynasty Festiwal Ad Libitum w roku 2018 odbywał się pod buńczucznym hasłem “Women Alarm!”. Na scenie Cetrum Sztuki Współczesnej warszawskiego Zamku Ujazdowskiego wystąpiły wyłącznie kobiety, a osią drmaturgiczną trzydniowej imprezy były improwizowane sety trzyosobowych składów z udziałem francuskiej kontrabasistki Joëlle Léandre. Pierwszym z nich był wieloletni „working band” Les Diaboliques (z udziałem Irene Schweizer i Maggie Nicols), drugim zmutowana wersja Tiger Trio.

Kompozycja zaczyna się od improwizacji - rozmowa z Krzysztofem Knittlem

Powołał Pan do życia festiwal Ad Libitum nie tylko po to by prezentować dokonania uznanych improwizatorów z całego świata, ale przede wszystkim  po to, by przywrócić sztuce improwizacji należne jej miejsce w przestrzeni muzyki poważnej i edukacji. Co to znaczy?

Charlotte Hug z duecie z Lucasem Niggli i z orkiestrą – na sklepowe półki trafiają „Fulguratio” i „SON ICON MUSIC”

Szwajcarska altowiolistka, kompozytorka, performerka Charlotte Hug po raz pierwszy zawitała do Polski w 2016 roku kiedy to była jedną z gwiazd festiwalu Ad Libitum – First Was The Voice, first was the drum.

Trzeba nie ustawać w słuchaniu – wywiad ze skrzypkiem Théo Ceccaldim

Z okazji ukazania się potrójnego albumu Joëlle Léandre pt. „Strings Garden” porozmawialiśmy z jednym z muzyków, którzy towarzyszą kontrabasistce na tej płycie. Chodzi o Théo Ceccaldiego – bardzo aktywnego skrzypka na europejskiej scenie jazzowej, który prowadzi kilka grup i uczestniczy w innych prestiżowych przedsięwzięciach. W 2017. został wyróżniony nagrodą „La Victoire du Jazz” jako Odkrycie Roku. Oto co Ceccaldi opowiedział nam nie tylko o pracy z Léandre, ale także ogólnie o swoich artystycznych doświadczeniach.

Strony