Relacje

Miło było zobaczyć w festiwalowym line-upie imprezy produkowanej przez Red Bulla nazwisko Krzysztofa Pendereckiego, Macieja Fortunę oraz pseudonimy An On Bast i VJ Pillowa. Miło, bo otoczenie to dla wszystkich trojga raczej niecodzienne. A więc radość!

Za nami 5 edycja festiwalu Nowa Muzyka Żydowska. Całkiem na miejscu okazuje się być tu terminologia ślubna - 5 wspólnych lat to rocznica drewniana. I coś jest tu na rzeczy, bo tegoroczne koncerty były dowodem na stabilizacje, swoiste umocnienie, uformowanie twardych i trwałych podstaw gatunku nowej muzyki żydowskiej na polskiej scenie muzyki kreatywnej.

Ukryta wśród wąskich uliczek gdańskiego śródmieścia, urokliwa Galeria Pionova ponownie – jak się jej to zdarzało kilkukrotnie - otworzyła się na dźwięk. Ni stąd ni zowąd stała się bowiem przystankiem na trasie Piotra Damasiewicza i Gerarda Lebika, którzy podobnie jak w roku ubiegłym wystąpili tam jako VeNN Circles. Historia lubi się powtarzać? Niezupełnie – ostatnio grali w poszerzonym składzie (z Jakubem Cywińskim i Gabrielem Ferrandinim), tym razem wystąpili jako duet, a cała rzecz odbyła się zgoła inaczej.

Późnym popołudnie w Kościele Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie zebrała się ok 50 osób. I choć zazwyczaj lubimy gdy na koncercie widownia wypełniona jest do ostatniego miejsca, tym razem dobrze się stało, że na sali nie była nas garstka. Bo w projekcie Mnemotaksja nie o tłumy chodzi. I nie tylko o muzykę.

Nie lubię jazzu. Jak na szefa redakcji portalu Jazzarium.pl może to być deklaracja cokolwiek podejrzana, ale tak właśnie jest. Przypomniał mi o tym wczorajszy koncert zespołu High Definition. Koncert bardzo dobry a momentami znakomity!

Kiedy razem na scenie pojawić się mają nazwiska takie jak Tomasz Stańko i Marcin Masecki, oczekiwania publiczności są zazwyczaj co najmniej spore. Wiadomo, że potencjał w takiej konfiguracji drzemie wielki i chciałoby się usłyszeć i przeżyć coś, co byłoby kilkukrotnym spotęgowaniem talentu każdego z muzyków z osobna. Praktyka częstokroć jednak weryfikuje to, co w teorii niezaprzeczalne. Podobnie rzecz się miała z gdańskim koncertem wyżej wymienionego duetu.

"Nienasycenie" jest z pewnością Tomaszowi Stańce - niegdyś silnie zafascynowanym osobą i twórczością Witkacego - utworem dobrze znanym. Tytułem Witkacowskiej powieści można właściwie spuentować całą jego karierę, której zasadą było właściwie ciągłe poszukiwanie coraz to nowych stymulantorów własnego muzycznego rozwoju.