Relacje

Last Saturday saw the finale of one of the most important jazz events of Tri-city [Gdansk–Sopot-Gdynia] – The Sopot Jazz Festival. It was the final year of Greg Osby's artistic directorship and the American saxophonist made sure it was one to remember. He invited eight various projects, seven of which were created especially for the purpose of the festival. The leading theme of this year's edition was music of different generations, openness to experiment, as well as showcasing the power of female musicians in jazz.

Pierwsze tegoroczne Jazz Jantarowe starcie za nami. Starcie pomiędzy artystami prezentującymi bardzo wciągające, czasem nawet osobiste historie a niezmiennie wymagającą publiką gdańskiego Żaka. Po pierwszej rundzie festiwalu, obie strony wyszły zwycięsko. Muzycy zyskali nowych słuchaczy i mieli możliwość przeżycia swoistego katharsis na Suwnicowej Sali. Publiczność zaś dostała premierowe projekty, gęstą masę dźwiękową i rzecz najbardziej dla Jazz Jantaru charakterystyczną – muzyczną różnorodność.

Finał rezydencji nowego projektu Barry’ego Guya na rozpoczęcie 13ej edycji Krakowskiej Jesieni Jazzowej z kilku powodów co najmniej był szczególny. Nie był to ostatni koncert cyklu, dodatkowo okoliczności sprawiły też, że odbył się w sali Radia Kraków a nie, jak wcześniej planowano, w muzeum Manghha.

W minioną sobotę zakończyło się jedno z ważniejszych wydarzeń jazzowych na mapie Trójmiasta – Sopot Jazz Festival. W tym roku, po raz ostatni kuratorem imprezy był Greg Osby. Amerykański saksofonista zadbał, aby festiwal pod jego wodzą został dobrze zapamiętany. Zaprosił osiem zróżnicowanych projektów, z czego aż siedem powstało specjalnie na festiwalowe potrzeby. Myślą przewodnią tegorocznej edycji była muzyka różnych pokoleń, otwartość na eksperyment, a także pokazanie kobiecej siły w muzyce jazzowej.

To już po raz 28y krakowski Kazimierz stał się sercem żydowskiego świata przy okazji Festiwalu Kultury Żydowskiej. Jednocześnie świętować można było festiwalowe 30lecie (pierwsza edycja miała miejsce w 1988 roku, do 1994 roku co 2 lata). Przez ponad tydzień można było uczestniczyć w dziesiątkach dyskusji, wykładów, warsztatów, projekcji oraz, co zapewne czytelników Jazzarium interesuje najbardziej, koncertów. Na scenach rozbrzmiały dźwięki zarówno tradycyjne, jak i bardzo współczesne. Poniżej kilka luźnych notatek z tych wydarzeń, na które udało mi się dotrzeć.

Shabaka Hutchings and The Ancestors. Ich płyta z 2016 roku “Wisdom Of Elders”, przyciągnęłą moją uwagę wyśmienitą okładką na pewnej giełdzie winylowej. Czarno-biała grafika zdradza inspiracje afrykańskim plemiennym folklorem. Na razie powiem tylko tyle, że muzyka zawarta na płycie spełnia te obietnice. Obecność grupy w line-upie festiwalu Jazztopad to była bardzo radosna dla mnie informacja, główna motywacja by przybyć do Wrocławia.

To był już przedostatni koncert tegorocznej Krakowskiej Jesienie Jazzowej. NU Band to zespół założony w 1999 przez weteranów nowojorskiej sceny jazzowej,  grali w Krakowie kilkukrotnie, tym razem jednak po raz pierwszy od przedwczesnej śmierci trębacza zespołu Roya Campbella. Jego następcą jest Thomas Heberer.  Pozostali członkowie kwartetu to Mark Whitecage (sax alt, klarnet oraz flet indiański), Joe Fonda (kontrabas oraz flet poprzeczny) oraz Lou Grassi (perkusja).