Treezz

Pierwszym, co zwraca uwagę i staje się impulsem do uważnego odsłuchu debiutanckiego albumu F.O.U.R.S. Collective, jest fakt, że wszystkie utwory na krążku to autorskie kompozycje. Kreatywność i determinacja młodych muzyków zwykle potęgują apetyt na udany debiut, jakim bez wątpienia jest "Treezz".

Album składa się z dziewięciu utworów - pianista Michał Salamon jest autorem pięciu z nich, natomiast współautorem czterech pozostałych, które stworzył wraz z saksofonistą i wokalistą Stanisławem Plewniakiem. Muzykom towarzyszy jeden z najwybitniejszych trębaczy młodego pokolenia, nauczyciel akademicki, znawca historii jazzu - Piotr Schimdt. Sekcję rytmiczną stanowią: znakomity basista Kuba Dworak oraz niemniej rokujący perkusista Szymon Madej. Gościnnie w nagraniach pojawia się grająca na oboju Patrycja Korniluk.

F.O.U.R.S. zasługuje na uznanie zarówno jako muzyczny organizm, jak i kolektyw indywidualności. Z jednej strony słychać imponujące zgranie, muzycy pozostawiają sobie wzajemnie sporo przestrzeni, artykułując frazy, które stanowią kulminacje poszczególnych utworów. Natężenie brzmień instrumentów jest dokładnie takie, jakie powinno być, by kompozycje wydawały się przejrzyste. Możemy mówić zatem o sukcesie zarówno kompozytorskim, jak i produkcyjnym, za który odpowiadali Michał Salamon, Rafał Smoleń oraz Mateusz Sołtysik. Jeżeli chodzi o stylistykę utworów, ta na pewno oscyluje w obrębie głównego nurtu jazzu, choć słyszalne są również elementy współczesnej muzyki klasycznej (jak choćby w otwierającym album "Boiling Point") , a nawet world music ("Genesis").

Jak wspomniałam, na album należy spojrzeć również przez pryzmat indywidualności. Ultra-delikatna, choć pełna barw gra Michała Salamona stanowi przeciwwagę dla szorstkiej, nietuzinkowej improwizacji Piotra Schmidta oraz ostrych, wysokich tonów saksofonu tenorowego, na którym gra obdarzony również niezwykle ciepłym i głębokim wokalem Stanisław Plewniak. Świetny "drive" nadaje zepsołowi Kuba Dworak oraz Szymon Madej.

"Treezz" to bardzo nowoczesny i przemyślany album. Z całą pewnością muzykom udało się uwypuklić indywidualny charakter własnej twórczości. Słuchając debiutanckiej płyty krakowskiego zespołu odnoszę wrażenie absolutnej szczerości, jaka kryje się w utworach. Na uwagę zasługuje również fakt, że najbardziej doświadczony z muzyków Piotr Schmidt, urzeka nie tylko doskonałymi wykonaniami, ale również skromnością. Jego obecność wnosi do zespołu prawdziwie jazzowego ducha, a On sam ewidentnie inspiruje swoich partnerów do bycia wiernymi własnym, muzycznym przekonaniom.

Na koniec rzecz wydawać mogłoby się prozaiczna, ale w moim przekonaniu bardzo symboliczna. Okładka albumu pełna światła wschodzącego słońca koresponduje z brzaskiem, jaki towarzyszy początkom kariery F.O.U.R.S.