Row For William O / Fierce Silence

Co dwie płyty to nie jedna. W ten oto nieco przewrotny sposób pragnąłbym rozpocząć recenzję dwóch albumów z udziałem kornecisty Kirka Knuffke. Zwłaszcza, że każdy z nich odznacza się niezwykle wysokim poziomem wykonawczym i doskonale pokazuje, o co chodzi we współczesnej jazzowej improwizacji. Każdy z nich odsłania też nieco inne pokłady nastrojowości, przez co można je traktować jako pewnego rodzaju dopełnienia.

Dodatkowo, to, co łączy oba wydawnictwa to fakt, że są one nagrane w duetach: “Row For William O” z kontrabasistą Michaelem Bisio, z kolei “Fierce Silence” z perkusistą Whitem Dickey’em. Pierwsza z wymienionych płyt jest zadedykowana amerykańskiemu klarneciście i nauczycielowi Michaela Bisio - Billowi Smithowi (znanym też jako William O). Trudno jest mi co prawda powiedzieć, jak przekłada się to na muzykę, której możemy wysłuchać, ale nie zmienia to faktu, że zarówno Knuffke jak i Bisio odnajdują się w konwencji duetu jak ryba w wodzie. Nie brakuje tu zgrabnych zarysów melodii, pełnych wigoru improwizacyjnych szarż, jak i nieco neurotycznej, posępnej atmosfery.

Wiele dobrego można powiedzieć także o “Fierce Silence”, która jak może sugerować już sam tytuł, należy do tych spokojniejszych w dorobku Knuffke oraz perkusisty Whita Dickey’a. Myliłby się jednak ten, co sądzi, że mamy tutaj do czynienia z mdłym, balladowym jazzem. Wręcz przeciwnie - panowie udowadniają, nie po raz pierwszy zresztą, że improwizacja powinna opierać się przede wszystkim na przemyślanym rozłożeniu akcentów. Nie trzeba grać głośno, żeby być dobrze usłyszanym. Podstawa to talent, umiejętności w operowaniu ciszą oraz komunikatywne nawiązywanie dialogów. Kirk Knuffke z pewnością ma to wszystko i ciut więcej, czego dowodem są najświeższe dokonania z jego udziałem wydane przez zacne wytwórnie: portugalskie Clean Feed oraz amerykańskie Relative Pitch Records.