Mediterranees

Autor: 
Maciej Karłowski
Renaud Garcia Fons
Wydawca: 
Enja
Dystrybutor: 
GiGi
Data wydania: 
03.01.2011
Ocena: 
3
Average: 3 (1 vote)
Skład: 
Renaud García-Fons compositions and arrangements, double basses, tanbur, udu, bendir, cajon, daf, palmas Claire Antonini baroque lute, theorbo, târ, zither, bozouki David Venitucci accordion Kiko Ruiz flamenco guitar, palmas Adel Shams el-din rik, derbouka Bruno Caillat zarb, rik, daf Bruno Sansalone clarinets Henri Tournier bansuris, alto flute, bass and octobass Solea García-Fons vocal in "Los Secretos"

Francuz - Renaud Garcia - Fons to w Europie to bardzo szanowany i znany kontrabasista. Ah, gdzie tam kontrabasista! To wirtuoz co się zowie, który grywa na pięciostrunowym basowym instrumencie wytworzonym w u słynnego lutnika z Arles, na który czeka się tak dużo czasu, jak dużo Euro trzeba położyć na stole, aby go kupić. Na podobnych instrumentach grywa także Charlie Haden czy Bruno Chevillion. Towarzystwo jest więc szacowne. Wspominam o tych lutniczych wątkach nie bez powodu. Bo w istocie brzmienie kontrabasu jest w twórczości Ranaud Garcii-Fonsa ogromnie ważnym elementem. Kto wie zresztą czy nie najważniejszym. Aby je osiągnąć potrzeba jednak nie tylko wyśmienitego instrumentu dopasowanego do fizjologii muzyka, ale także…. nauczyciela. Najlepiej jeśli jest to charyzmatyczny i nowatorsko działający pedagog. Takiego Fons znalazł przed laty w nieprzyzwoicie wprost znakomitym mistrzu Francois Rabbath.

Dziś sam jest mistrzem, którego pirotechniczne umiejętności mogą przyprawić o zawroty głowy. Zwłaszcza gdy sięga po technikę arco czyli smyczkową. Na swojej najnowszej płycie, podobnie zresztą jak i na poprzednich,  takich smyczkowych demonstracji jest sporo. A że Fons upodobał sobie muzykę, w której jazzu w proporcjach jest mniej niż tzw., world music, to i pokazy te nabierają  szczególnego rozmachu.

Jak sam tytuł wskazuje główne inspiracje obracają się tu wokół basenu Morza Środziemnego. Region to kulturowo bogaty więc i nastrojów mnogość, a wszystkie podane w krótkich, nieomal miniaturowych kapsułkach, zagranych brawurowo, w atrakcyjnym dla ucha aranżu i niezwykle efektownej brzmieniowej szacie. Fons błyszczy tu jako lider i naczelny improwizator, i jak na razie, testując tę płytę na przyjaciołach, nie znalazłem jeszcze żadnego, który pomieszczonej tu muzyce by nie uległ. Sądzę, że byłoby całkiem miło móc kiedyś na żywo doświadczyć muzyki Ranaud Garcii-Fonsa. Każdego zwabi do tej płyty pewnie co innego. Jedni podziwiać będą piękne melodie inni olśniewające brzmienie kontrabasu. A jeszcze inni…zresztą posłuchajcie sami.

1. Aljamiado, 2. Luces De Lorca, 3. Fortaleza, 4. Los Secretos, 5. Las Ramblas, 6. La Demoiselle De Céret, 7. Camp D'argeles, 8. La Strada, 9. Romsarom, 10. Iraklio, 11. Dalmatia, 12. Mythologie, 13. Bosphore,  14. Bekaa, 15. Hmar Nadir, 16. Sinaï, 17. Safran, 18. Poussiere De Ksar