Artykuły

Wyjawianie wyników tegorocznej ankiety zajęły nam wyjątkowo dużo czasu. Wreszcie możemy opublikować zestawienie dotyczące muzyki zagranicznej. Ogromnie zaskoczyło nas, że w kategorii Muzyk Roku tak nasi autorzy jaki i Czytelniczki i Czytelnicy byli zgodni - a zgoda ta dokonała się na dość wysokim poziomie wolnej improwizacji. Z resztą - zobaczcie sami. Polecamy też Waszej uwadze komentarz do wyników ankiety Macieja Karłowskiego i Kajetana Prochyry. Zwycięzcy naszych zestawów płytowych o wygranej zostali właśnie poinformowani mailem. Sprawdźcie skrzynki!

Ku pewnemu naszemu zdziwieniu, jednym z najbardziej poczytnych artykułów w historii naszego portalu jest ten poświęcony Kickstarterowi.

Drogie Czytelniczki! Drodzy Czytelnicy!
Oddajemy w Wasze ręce wyniki drugiej ankiety autorów/krytyków/recenzentów portalu Jazzarium.pl 
Ankieta, miejsca, punkty, rankingi są czymś zupełnie przeciwnym do doświadczeń, przeżyć muzycznych, czyli tego, co najbardziej lubimy, kochamy w obcowaniu z muzyką. Dziś publikujemy część dotyczącą sceny polskiej. Kontrowersyjnego podziału na Polskę i resztę świata dokonaliśmy m.in. dlatego by jeszcze lepiej skupić uwagę na najciekawszych wydarzeniach i twórcach, na których światła jupiterów nie padają tak często jak na megagwiazdy z zachodu, a warto poświęcić naszym muzykom swój czas.

Niemniej jednak idziemy za ciosem i taki ranking „the best of...” publikujemy. Mamy nadzieję, że zwróci on Waszą uwagę na osoby, płyty i zjawiska, które mogły umknąć w codziennym zabieganiu - a może przypomni te najcenniejsze muzyczne chwile minionego roku.

Jeśli głównym zadaniem muzyka jest wytworzenie własnego stylu, Bill Frisell wykonał je wzorowo. Amerykański gitarzysta gra bardzo oszczędnie, starannie dobierając dźwięki idąc zdecydowanie w jakość, nie w ilość. Jego twórczość czerpie z najlepszych tradycji amerykańskiej muzyki – od bluesa, przez jazz aż po rock and roll i country. Frisell stylu uczył się od najlepszych, przede wszystkim Jima Halla, którego poznał w Berklee School of Music w Bostonie.

"Nazywamy się Peter, Jon, Moppa i Kevin. Wszyscy przez jakiś czas chodziliśmy do szkół muzycznych. Gramy jazz. Lubimy grać cały jazz, cały czas, wszystko na raz i najszybciej jak to możliwe. Moppa pisze melodie, za wyjątkiem tych, które napisali inni ludzie. Oni są śmieszni. Jazz jest śmieszny. Przyjdźcie zobaczyć jak gramy. Spodoba się wam." - piszą o sobie członkowie Mostly Other People Do the Killing (MOPDtK).

Z Tymonem Tymańskim są same problemy. Z jednej strony nie sposób odmówić mu talentu, dowcipu, inteligencji i zaangażowania w kreowanie – czegokolwiek, Tymon bowiem jest artystą wszechstronnym i do jazzu jedynie się ogranicza. Tym bardziej, że za „jazzem” nie przepada, kojarząc ten termin raczej z wizją starszych panów, przygrywających sobie delikatnie i rozwodzących się we wspomnieniach o złotych czasach radia. Tymański przypomina raczej polski odpowiednik Franka Zappy – stara się nie zatrzymywać, stale eksperymentować i kombinować. I prześmiewać.